"buram buram hissettiğim bi kokuydun, kanatlarının altında huzur bulduğum, en sevdiğim uykumdun..." demiş ve beni benden almıştır.
aşkı en güzel, en saf anlatan şairlerimizdendir kendisi, saygı duyulasıdır.
olmayanlarımızın, yitirdiklerimizin, fark edemediklerimizin yazarı.
insan bir şiir okurken -ansızın- yoruluyor, nedenleri anısızlığa yoruyor.
öyle yazar işte, şimdi susalım.
subra gömlekleri içindeyim
zaman tanrı hem erkek hem kadın
amca oğlu beni bul
mahpus değilim
bir mahpusun saydığı günlerdeyim
dağlanmış dövmelerim okunmaz etmiş izlerimi
yittim ben, bilmiyorum nemdeyim
ikindiyle aksam arasında
ne kadar taşıyabilir tebdilim beni
ben ki reddettim
mahpus, casus ve katilken
yıkanmamışların takdirini
içimi olduruyorum. kazıyorum içimi
çoğalmasın diye ötekilerim
çoğalmasın diye parçalandığı yerde
kaldı bedenim
gövdemi çoktan astı gitti gövdemin tarihi
geçilmez yerinde karanlığın
başkasını denedim
bazen isliğim çalınıyor kulaklarıma, bazen gelirken
düşündüğüm kelimeler
maden ocakları hatırlıyorum, demirci körükleri, kaçarken
değiştirdiğim şayisiz kan, bir her konaklama yerinde
ödediğim defterler
içime attığım taşlar tıkadı sarnıcımı
tuzun ve kirecin şerbeti dindi
kuzey defterleri güney rüzgarları arasında
mühürlü mektuplar taşıdım
bozgun zamanlarının çarşılarında dağıldı
başka bir kader için sakladığım kıymetler
ey benim ateşler kitabındaki babam
nemde sazımın mızrabı
nemde kahribarim
amcamoğlu beni bul
gidemem, bu yıl güney
zaman tanrı zurvanic
beni de ezberine aldı
resimde ellerin örtülü olması kaderin
esrarengiz karakterini simgeler
denedim kabartmaların hacminden öteye acılan butun imkanlarını
ne yapsam gölgede kalıyordu
hem hürmüz hem ahriman
kendime dönecek butun zamanı kılcala daraltmıştı
taşıl katmanlar
simdiyse boşluğundayım
bir büyük kabartmanın
örtülü ellerin arkasında
gömleğimi ilikleyen kopça
gövdemi yazılan esrar
karışır yazının gövdesine
başkaları okudukça
amcamoglu buradayım
otların gürültüsüne, tasların tarihine bak
mezopotamyadayım.
kokladığın gülün kokusu kalmış sende
baktığın denizin tuzu
geçtiğin iklimlerin masalı sinmiş üstüne
kuzeydeki pencere açık
göçebe bin bir gece
sözcükler sökülmüş bir anıyı
ne kadar tamamlayabilirse
bir andır eski defterlerin
güneşinden vurur yüzüne
yazsam olmaz dersin
kimi zaman sırf bunun için
yazmaya değerse de
kuzeydeki pencereyi açarken
yere düşen defterden görünür:
eksik kule, yırtık nehir
sımsıkı kapatmış olsak da
bizi ürperten anıları hayatımızın
eski defter ya da kuzeydeki pencere
şairin romanı başladığım için bitirmek zorunda kaldığım romanlardandır.keşke daha kısa olsaydı.sayfalar süren betimlemeler yerine bizim sevdiğimiz mungan özlüğünde olaydı çok farklı izler bırakırdı biz okurlarında.
artık heyecanlandırmıyor beni
garlar, peronlar, benzin istasyonları,
uykulu mola yerleri, yabancılıklar,
bilmediğin dağ rüzgarlarıyla ürpererek uyanmak
bir gece vakti, dalgın bakışmalar
sonra uykusuz sabahlarda indiğin sahil kasabası
daha gövdene uyanmadan serin tuz, kıştan kalma dalgalar
bir yerlerde beklediğini sandığımız büyük rüyalar
galiba artık heyecanlandırmıyor kimseyi
nicedir eksildi içimizden o çekip gitme duygusu
eski neşesine bir türlü kavuşamayan kalbim
saçıp savurdu buraya gelene kadar
içindeki şarkıları
şimdi gündelik hayatın sade gürültüsü, kuru düzeni kuşatırken
sessizliğimi
ardına saklandığım kelimeler
kadar bir hayat
ölmeden önce okunacak, yazılacak birkaç kitap.
daha az seviyorum seni..
giderek daha az..
unutur gibi seviyorum..
azala azala..
aramızdaki uzaklığın karanlığında..
geceler kısalıp..gündüzler uzuyor öyle olunca..
daha az seviyorum seni..
kendini iyileştiren bir yara gibi..
daha az..
ve zamanla..
sen geceyi tutuyorsun..ben nöbetini..
uzak dağ kışlalarında..
görmüyoruz birbirimizi..
usul usul sis iniyor..
kopmuş yollara..
işığı hafif..uykusu ağır koğuşlarda üzerini örtüyorum senin..
bir çığ gibi büyüyorsun rüyalarımda..
sevgilim sevgilim
yıldızları daha büyüktür bazı gecelerin
nöbet kadar yalnızken öğreneceksin bunu da..
artık daha az seviyorum seni..
unutur gibi..ölür gibi daha az..
yeniden ödetiyorum kendime
onca aşkın öğretemediğini..
kolay değildi..
yalnızca sevgilimi değil..evladımı da kaybettim ben..
kaç acı birden imtihan etti beni..
bir tek gece vardır insanın hayatında..
ömür boyu sürer nöbeti..
bu da öyleydi..
i̇yi ol..
sağ ol..
uzak ol..
ama bir daha görme beni..
bugün tesadüfen kadıköy'de imza gününe rastladığım yazar. acelem olmasa türkçe öğretmenimin çok sevdiği ve sık sık bahsettiği bu yazarın bir kitabını imzalatıp alacaktım.
Yalnız Bir Opera'dır Murathan Mungan'ın en sevdiğim şiiri.
--
ölü bir yılan gibi yatıyordu aramızda
yorgun, kirli ve umutsuz geçmişim
oysa bilmediğin bir şey vardı sevgilim
Ben sende bütün aşklarımı temize çektim
imrendiğin, öfkelendiğin
kızdığın ya da kıskandığın diyelim
yani yaşamışlık sandığın
Geçmişim
dile dökülmeyenin tenhalığında
kaçırılan bakışlarda
gündeliğin başıboş ayrıntılarında
zaman zaman geri tepip duruyordu. Ve elbet üzerinde durulmuyordu.
Sense kendini hala hayatımdaki herhangi biri sanıyordun, biraz daha
fazla sevdiğim, biraz daha önem verdiğim.
--
diye başlıyan
--
AŞKIN BiR YOLU VARDIR
HER YAŞTA BAŞKA TÜRLÜ GEÇiLEN
AŞKIN BiR YOLU VARDIR
HER YAŞTA BiRAZ GEÇiKiLEN
gökyüzünde yalnız bir yıldız arar gözler
gözlerim
aşkın kuzey yıldızıdır bu
yazları daha iyi görülen
Ben, öteki, bir diğeri ona doğru ilerler
ilerlerim
zamanla anlarsın bu bir yanılsama
ölü şairlerin imgelerinden kalma
Sen de değilsin. O da değil
Kuzey yıldızı daha uzakta
yeniden yollara düşerler
düşerim
bir şiir yaşatır her şeyi yaşamın anlamı solduğunda
ben yoluma devam ederim. Bitmemiş bir şiirin ortasında
Darmadağınık imgeler, sözcükler ve kafiyeler
yaşamsa yerli yerinde
yerli yerinde her şey
şimdi her şey doludizgin ve çoğul
şimdi her şey kesintisiz ve sürekli bir devrim gibi
şimdi her şey yeniden
yüreğim, o eski aşk kalesi
yepyeni bir mazi yarattı sözüklerin gücünden
Dönüp ardıma bakıyorum
Yoksun sen
Ey sanat! Her şeyi hayata dönüştüren
--
diyede biten harika şiiri, daha ne söylenebilir ki...
...sonra bir gün
sizin için bir gün
tehlikesiz, eski bir harita gibi
uyuttuğunuz aynaların tozunu silerken
elinize batar
bir zamanlar yaranızı kanatmış sözcükler
olaylar silinmiş, adlar unutulmuş, belirsiz bir geometride
yerini bir türlü bulamaz kişiler, ilişkiler
yalnızca bir duygu
dipdiri bir acı çok eski tarihli bir çağrışımıa eşilk eder
bu nedir ki, yıllar sonra, telaşsız bir gün, ömrünüzün durulmuş
bir mevsiminde, içinizin kazınmış yerlerinden
ölümcül bir ağrı ansızın geri teper...
(bkz: öteki mithosu)
maske ölmek isteğidir sevgilim
takma yüzlerle yaşamak kendi tarihimizi
büyük kopmalar gerekiyor büyük hayatlar için
kötülük her çağda din değiştiriyor
unutmanın borçları ödeniyor
ruhun imkanları adına
kundakçı laser yakıyor jeneriği
şairler gibi sözcüklere tapıyoruz bu dilsiz dünyada
anlam ve kelimelerin içinde bulunduğu koma
prova ediyor başka yüzyılların aynalarında
her kip kullanım hattında buruşuyor
aşk yoksa ölüm de yok
boşlukta kenetlenen ilk buluşma
çekimine girdiğimiz
tarihin parçalayamadığı çekirdek
hiçbir oyun sonuna kadar masum kalmaz
bunca reel yaşanırken cinnetin enkazı
metropoller hem i̇htilal hem devlet
el değmeden ayıklanmış ruhun bütün kanalları yayına hazır
oysa dehşet yatıyor derinliklerimizde
dans bittiğinde birimiz ölecek
gümüş kurşun hangisine sıkılmalı?
geniş tut bu dansın adımlarını
içimdeki demir kelebek
başkalarının gözlerini kamaştıran
savaş boyalarıdır imgenin dolaşımında
bulmaca kayıtlarına siyah kare
hikayeler kendi yasalarının içinden geçtikçe
kramp içindesiniz
yaygın vahşet günlük ölüm over dose
--spoiler--
Bir kadının aradığı o bir tek erkek, her zaman için hayali bir varlıktır. Hiç olmamıştır. Her erkekte, aradığın erkeğin yalnızca bir parçasını bulursun.
--spoiler--
--spoiler--
Düş uykusuna dalacaktı Pamuk Prenses. Ta ki beyaz atlı şehzade gelene dek... oysa bütün masallar sonsuz bir kış uykusuna yatmışlardı.
--spoiler--
