lise 2. Sınıftaydım murathan mungan'ı ilk tanıdığımda. Sürekli kitap aldığım bir kitapçı vardı. Adam artık ne tür kitap okuduğumu anlamıştı, murathan mungan'ın doğduğum yüzyıla veda kitabını önermişti. Almıştım ben de. Sonra okudukça anladım; hayatımın şairi, yazarı olacağını. Diğer kitaplarını aldım zamanla ve bana bir çok şey kattı.
kaç kişiyim bu yalnızlığın ortasında
bir boğa, bir leopar
Arena ve Opera
iyot ve Rüzgar
Arsenik ve Sözcükler arasında
yüzüm çalılıklarla kaplı
aralayan gözüpek avcılar
için parslar geziyor kuytularında
iyi yürekli bir canavar saklanıyor
yazdıklarımın ve yüzümün
satırlarında
kendim için büyük bir tehlikeyim artık
ilerliyorum
içimdeki yer çatlağı boyunca..*
Ne mutlu çocuklardık...
Bir simidi paylaşır, bir sevdaya susardık...
Yürekliydik,
Samimiydik,
Çığlık çığlığa ağlar;
Dünyaya masum bakardık.
Sonra....
Gündönümünde bir an baktık...
Azalmışız.. Satılmışız.. Yokmuşuz..
ibne demiş bazıları kimisi de secerenin karışıklığını vurgulamış. demek ki bu toplum ondan bu kadar ibne bu kadar gen karışımı ibneliğe sebep oluyor. ama neden herkes bu kadar iyi şair, yazar ve konuşmacı değil. o halde herkeste aynı etkiyi yaratmıyor. kimisinin beyin hücrelerinden alınıyor.
artık daha az seviyorum seni..
unutur gibi..ölür gibi daha az..
yeniden öğretiyorum kendime
onca aşkın öğretemediğini..
kolay değildi..
yalnızca sevgilimi değil..evladımı da kaybettim ben..
kaç acı birden imtihan etti beni..
bir tek gece vardır insanın hayatında..
ömür boyu sürer nöbeti..
bu da öyleydi..
iyi ol..
sağ ol..
uzak ol..
ama bir daha görme beni..
Karşımıza erken çıkmış insanları, yolun dışına sürerken; bir gün geri dönüp, onu... deliler gibi arayacağımızı hiç hesaba katıyor muyuz? Hayat her zaman cömert davranmaz bize. Tersine, çoğu kez zalimdir. Her zaman aynı fırsatları sunmaz. Toyluk zamanlarını ödetir, hoyratça kullandığımız arkadaşlıkların, eskitmeden yıprattığımız dostlukların, savurganca harcadığımız aşkların hazin hatırasıyla yapayalnız kalırız bir gün.Bir akşamüstü yanımızda kimsecikler olmaz: Ya da olması gerekenler yanımızdakiler değildir. *
çocuk yaşlarda avukat babasıyla köşe bucak gezdiği şehirlerin insanlarını anlatır. mardin, diyarkabır, van, istanbul, adalar... onun yazdıklarında bambaşka bir süliete bürünür.
Aşk yeniden
Bitti artık bu son derken
Aşk yeniden
Aynı sularda yüzerken
Aşk yeniden
Rüya gibi bir yaz geçerken
Aşk yeniden
Unutulmuş yemin gibi
Aşk yeniden
Hem tanıdık, hem yepyeni
Aşk yeniden
Kendini yarattı kendinden.
son günlerde yeni türkü'den sıkça dinlediğim ''aşk yeniden'' şarkısının ve bir çok güzel şiirin yaratıcısıdır.
3 aynalı kırk oda kitabında eşcinsel insanların açmazlarını, duygularını, bu ülkede dönen ve gizlenen cinsel karmaşayı ve ikiyüzlülüğü de çok güzel anlatmıştır. tavsiye ederim.
daha az seviyorum seni. giderek daha az.. unutur gibi seviyorum.
azala azala, aramızdaki uzaklığın karanlığında.
geceler kısalıp gündüzler uzuyor öyle olunca.
daha az seviyorum seni. kendini iyileştiren bir yara gibi.
daha az ve zamanla...
"Ruh yorgunuyum, Gönül yorgunuyum, Hayat yorgunuyum, Öğrenmek, Bilmek, Anlamak, Anlamamış gibi yapmak, Düşünmek, Hissetmek,Tanımak,Tanık olmak, Anlayış göstermek, Görmezden gelmek, Üzerinde durmamak, idare etmek, Üzülmemiş görünmek, Alışmak, Alışamamak, Sabretmek, Katlanmak, Beklemek YORGUNUYUM...Tam da artık bu memlekette hiç bir şey şaşırtmaz beni sanırken, Her seferinde yeniden şaşırmak YORGUNUYUM..."
kimi tarih der kamu kara zulmüne
gövdenin takibi sıradağlar kuşatır
orman masal engeli kanlı bereket
bilir uzun yola çıplak hüküm giyenler
kırbada acıyan suyu
kader kuytusunda bekleyen şüpheyi
iman bir imkanken hayata
günler sakal bırakır
tuz yarası koynumda uyuttuğum ferman
uyandığımda koynumdaki yeri boşalır
içimin körü
göre göre sayıklamalarından
gözlerime kör bir rüya bırakır
