biliyorum bu başlık inanılmaz tepki çekecek. altına ışid kafasında adamlar doluşacak, peygamber efendimize hakaret ediyooo bla bla diye anlamadan, dinlemeden, okumadan, etmeden salak salak konuşacaklar. ama olsun. doğruları söylemek gerek.
şimdi camiiye gidiyorum, allah ismi var, ne hoş! bi bakıyorum yanında peygamberimizin ismi. ne alaka lan diyorum kendi kendime. camiler allah ı övmek içindir, niye bir peygamberin/kulun ismi allah ile yanyana yazıyor diyorum kendime.
şahitlik cümlesi kuracam, la ilahe illa allah diyorum, hemen biri atlıyor: muhammedun resulallah. yav arkadaş, tamam muhammed peygamberi zaten kabul ediyorum, ama ben allah ı anmak istemişim, sübhanallah dediğimde muhammedun resulallah diye atlamıyorsun ordan. niye kelime i tevhid i kurduğumda allah ın ismiyle birlikte bir peygamberi/kulu zikretmek ihtiyacı duyuyorsun? diyorum kendi kendime.
namazda tahiyyat, salli barik okumam. namazda allah ı överim. adam tahiyyat okuyo her namazda. kuranda olmayan tahiyyat ve salli barik. muhammed peygambere selamlar, salatlar, seslenmeler falan. onun için dualar... ne güzel et tabi dua. etme diyen yok, allah ım peygamberimize iyilik ihsan et de. ben de diyorum. ama namazda, zikrde ''allahumme salli ala...'' diye peygamberi anıp/övüp durmuyorum. allah ı anıyorum, onu övüyorum. nitekim peygamberimiz de öyle yapıyordu. kendini övüp durmuyordu.
kutsi hadis diye bi saçmalık uydurmuşlar: sen olmasaydın, alemleri yaratmazdım ya muhammed diye. külli yalan. kuran ile alakası yok. kocaaaaa insanlık, bi sürü maneviyat sırf bi adam için yaratılmış olamaz.
rabbil alemin, alemlerin yani evrenlerin efendisi demektir. yani allah tır. ama ben muhammed dediğimde herif çıldırıyor, peygamber ''efendimiz'' hz muhammed sallallahu aleyhi vessellem de diyor, olm yazmaktan yoruldu elim sav kelimesini. rabb arapça efendi demektir. ama adam efendimiz denince allah ı değil, peygamberi anlıyor. muhammed ya da muhammed peygamber denince çıldıran kudurmuş gibi davranan, hz. muhammed efendimiz!!! diyeceksin diyen adam, günlük hayatta onlarca kez allah ım sana çok şükür, allah ım nolur duamı kabul et vs. diyor. biri de çıkıp ona allah demeyeceksin, allah teala hazretleri vs. diyeceksin demiyor. lan peygamberi övdüğünüz kadar allah ı övmüyorsunuz.
tağuttur bu. din adamlarının fitnesidir. nitekim muhammed peygamberimizi kainatın falan efendisi yapan kafa yapısı, ona tabii olan sahabeleri de yücelttikçe yüceltmiş, işin bokunu çıkarmıştır. sahabeye tabii olanları da abartmıştır, mezhepleri icad edip onları da yüceltmiştir, sonra yetmemiş, tarikat ve cemaatleri, dergahları da kutsamış, tam bir itaat, rabıta dini haline getirmiştir islam (barış, esenlik) dinini.
muhammed i put yapıp ona bu mecazi anlamda tapanlar, şefaat ya resulallah diye, şefaatin tamamını elinde topladığını söyleyen allah'a (kuranda) şirk koşmaktadırlar. o da bir beşerdi, bunu fark edin lan artık. sizin hocanız, sakallı cübbeli o yaratıklar uçuyo kaçıyo olabilir ama benim peygamberim olan o güzel insan, muhammed uçup kaçmadı. bizim aramızda bir insan olarak yaşadı ve öldü.
peygamberin boku mis kokardı demek ona tapmaya eştir. sakalını öpmek, hırkasına bakıp ağlamak, ayak izini görüp kendinden geçmek de putperestliktir. zaten muhammed genelde allah dan daha çok kutsanıyor müslümanlar arasında ama bunu kendileri farkında değil.
