zaman zaman kendimi bir densizlik içinde hissetmeme neden olan senkronizasyon bozukluğudur..
msn'de benle konuşan yazarlar bilirler belki, genelde havuzbaşında çekilmiş yarıçıplak, sırıtan bir resmimi kullanıyorum.. bu resmi ilk koyduğumda yüzümde 'insanı günaha davet eden, hınzır bir şeytanın gülümsemesi' olduğunu düşünmüştüm ama şimdi sadece yavşak bir surat ifadesi takındığımı anlıyorum..
ama bilgisayarım format yedikten sonra zaten az olan resimlerim daha da azaldı ve ben de facebook'tan falan resim kopyala yapıştır falan üşeniyorum ve bu gay resmi değiştirmiyorum.. konumuz benim avatarda görünen çılgın upper-bodym değil ama alakalı..
lan bazen gün oluyor, bir arkadaşın derdini paylaşıyoruz msn denen platformda.. adam sevgilisinden ayrılmasını anlatıyor, ailevi sorunlarını anlşatıyor ben de ''hmm..'', ''sonuçta senin yapabileceğin bir şey yok..'', ''yoo sen gayet düzgün tipli bir adamsın..'' falan gibi destekleyici savlarla teselli eden konumunda oluyorum arkadaş olarak..
lan ama bir bakıyorum böyle büyük büyük laflar eden, dertlere deva olan, hayat dersleri veren herin sağda kikirdeyen bir baldırıçıplak olarak resmedilmiş.. utanıyorum, densizlik olarak düşünüyorum..
resmi değiştireyim, anın melankolisine uyacak bir şey koyayım diyorum bu sefer de dertli arkadaşım ''lan sana bişi anlatıyoruz sen mal gibi resim değiştiriyon sikkafası..'' diye tepki koyuyor ki hakkıdır...
veya; bende allaha şükür hiç yok ama bazı adamlarda da böyle şiirsel siyah-beyaz resimler oluyor, gözler uzaklara dalmış falan.. lan adam benle yüzyılın geyiğini yapıyor, saçmalamakta sınır tanımıyor 3 saat boyunca hala o hüzünlü resim.. sanki birbirimize rutkay aziz dizeleri armağan ediyoruz..
en iyisi mavi msn adamı abi.. duygusuz, düz.. her yola gelir..
