modigliani' nin çocuksu yanını ortaya koyan, alkol alışkanlığının sonunu hazırladığına dikkat çeken, tutkulu aşkının yanısıra picasso ve renoir gibi ünlü ressamları da barındıran, özenle çekilmiş, ne yazık ki hakettiği ilgiyi görememiş harika drama.
izlerken andy garcia'a mı yoksa modigliani'e mi aşık oldunuz karışabilir. evet resim dehadır. ve evet deha manyaklıktır, sapkınlıktır; muhteşemdir. (erkeği, kadını... var bu ressamlarda bi maraz)
'ruhunu tanıdığımda gözlerini de çizeceğim' kısmı bitirici.
yaşlı, kaçık ressamın ses tonu ve görüntüsü çok iyi uyuşmuş (dublaj) ve adamın filmde modigliani'li bi sahneyi anlatışı, akabinda: 'o görüntüyü çaldım, zihnimde bi yerde sakladım; kendimi iyi hissetmek istediğimde çıkarıp kullanıyorum.' demesi öğüt niteliğinde.
- do you know what love is? Real love? Have you ever loved so deeply that you have condemned yourself eternity in hell?
- when l know your soul l will paint your eyes. replikleriyle insani mest eden muthis film. Oyunculuk ve konu islenisi tek kelime ile muhtesem. ressamlarin yaristigi sahne ve arka fonda calan muzikle insani derinden etkiler.
modigliani, Parise gelmiş bir italyan göçmenidir. ilkeli, gururlu ve vicdanlı bir insandır. Resimlerine karşı, özellikle insanların gözlerine çok duyarlıdır. Gözlerin ruhun aynası olduğunu düşünür. Bu yüzden çoğu portresinde göz yerine siyah bir boşluk vardır. Portreleri, nüleri ve Afrika sanatının izlerini taşıyan biçimsel tavrı ile yalın bir sanat dili oluşturan sanatçının formlarına zarif bir ritim hakimdir. insanın merkeze alındığı, daha çok soğuk renkli ve serbest fırça vuruşlarından oluşan fonların hakim olduğu resimlerinde figürlerde kullanılan renkler ise son derece sıcaktır. Yüzeydeki hareket ve ritim problemleri ile yakından ilgilenen sanatçının bu kaygısı resimlerinde sık sık göze çarpar. Donuk olandaki hareketliliğin çoklukla vurgulandığı resimlerindeki; renklerle, biçimsel olduğu kadar renkçi bir tavırda sergiler. Çocukluğundan beri maskelerin, uzun bacaklı adamların ve müziğin geçidi olan karnavallara ilgisi vardır.
çok gaz verici bir sahnesi olan film. bütün ressamların yarışmaya katıldığı sahne, izlediğinizde resim yapma isteği uyandırıyor. http://www.youtube.com/watch?v=xkcK-pAUtlQ
çok iyi bir ressam olmasının yanı sıra çok iyi bir ressam olan güzel eşi ve alkolikliğiyle dikkatimi çekmiştir. dünyanın en iyi ressamı olmadığı kesin (en azından benim için, zaten tüm "en iyi" tanımlamaları midemi bulandırır- ee niye yazdım öyleyse eşşek !) tedirginlik verirken aynı zamanda rahatlatan bir üslubu vardır. tüm psikiyatrların özellikle incelemesi gereken çok önemli bir ressam olduğunu düşünüyorum, nacizane..
öncelikle filmin sonunda picassonun ölmeden önceki son sozünün modigliani olduğu söylenmiştir ki küllü yalan. fazlasıyla taraflı bir film olduğunu düşünmeme rağmen insanı son derece etkileyen gerekirsede ağlatan küfrettiren bi filmdir. *
sountracklarıda dinlenilesidir. hatta kesinlikle dinleyin.
