dünya hayatı konusunda hesabını vermekte olan modern müslümanın durumudur. elbette hesap verme olayının gerçekte ne olduğunu nasıl olabileceğini kimse bilemeyeceğinden ve biz de insan olduğumuz için insanca örnek veriyorum.
-rabbim ben seni, bildiğim bilmediğim tüm kainatın yaratıcısı, o kainatın her anına hakim olan ve sürekliliğini sağlayan kudretin sahibi olarak bildim. son peygamberin muhammedi ve onunla ulaştırdığın kitabını da kabul ettim. sonra bu kitabını araştırdım öğrenmeye çalıştım. birçok şeyi anlayamadım, birçok konuda kafam karıştı ama net olarak anladığım konularda senin rızanı gözeterek kitabına uymak için tüm gayretimi kullandım.
-peygambere uyman, anlamadığın konularda onun sözlerinden faydalanman gerekmez miydi.
-yemin ederim ki eğer onun yanındakilerden olsaydım ben de aynen ona uyardım. kendi yaşadığım zamana baktım ve senin dininden sözeden peygamberi örnek gösteren ve ona davet ettiğini söyleyen birçok insanın senden çok uzak bir sahtekarlık içinde olduğunu anladım. ve peygamberle aramızdaki zaman içerisinde bu sahtekarlardan çok daha fazlasının geçmiş olabileceğini düşünerek peygambere uymanın, benim zamanımda belki de şeytana uymakla aynı eşdeğerde olabileceğinden korkarak sadece üzerinde hiç şüphe olmadığını belirttiğin kitabına uydum. ey rabbim sen adilsin ve şimdi benim için adil hükmünü verirsin...
o kadaar adilseydi: herkesin anlayabileceği ve yanlış anlaşılmalara asla ve asla müsade etmeyecek kusursuz bir kitap gönderirdi, kitabın her zaman diliminde aynı şekilde algılanabilmesi için zaman dilimlerini birbirinden çok da farklı yaratmazdı, eğer o kadar kudredliyse de benim bu açıklıkları bulmama izin vermezdi, "eğer en ufak bir açığı var ise, gönderdiği kitaplarda en ufak bir tutarsızlık varsa bile kusursuz olarak nitelendirilen tanrının kusuru olmasının saçma olduğu ve tanrı teorisinin kendi kendini yiyecek olması"nı söylememe de izin vermezdi.
