monotonluk ve tektipçilik. evet bugün modern dünyada var olan sayısız naylon kimliklere karşı herkes kapitalizm kültürün dayattığı tektip tüketim tarzını ve modelini benimsemek ve karakterini onunla sınırlandırmak durumundadır. toplumda zeki, ufku açık zıpçıktılar vardır belki ama bunlar talep oluşturmayacakları için niteliksiz çoğunluğun tüketim modelini ve ürün tercihlerini kabullenmek zorunda kalacaktır. dizileri ele alalım. ülkemizde en çok izlenen dizilere baktığımızda yaratıcılıktan uzak en vasat insanın zekasına göre hazırlanmış sığ öykülerden oluşmaktadır. bugün polat alemdar ın 4 kişiyle incirliği bastığı dizi izlenme rekorları kırıyor ve her perşembe bizler de bu ızdıraba katlanmak zorunda bırakılıyoruz.
mana arayışında değil de görme arzusunda bulunmasıdır. sonrasında ne var sorusu ve merakı insanın her adım atışında bir yerlerde boşluğa girmesine neden olmaktadır. singularity gerçeğinin farkında olan insan yine de merakına olan zaafiyetine yenik düşmektedir. hiçbir ahlaksal veya bilimsel gerçekten bahsetmiyorum insanla paralel olan. diyorum ki singularity (teklilik) kavramını yaratanın da ona inananın da ve onun geleceğini bilenin de insan olması beraberinde getirdiği birçok çelişkiyi cevaplanması gereken sorular içerisine dahil ediyor. bence modern insanın en büyük sorunu bu. doyumsuzluk. merak. mana değil amaç edinmesi. manasız bir amaç edinmesi. merakı amaç kılıp adım atması.
sabah kalkıp, her şeyi mekaniğe bağlayıp günü tamamlama modunda olma zorunluluğu...
ruhsuzlaşma,hissiyatı her geçen gün biraz daha yitirme çabası, neredeyse insan olduğunu unutmak.bi çok şeyi daha basiti indirgeme ve yaşama, korunma amaçlı,özel hazırladığı zırhın içerisinde akıp giden zaman.bu zamanın içerisinde harcanan duygular, yaşananlar, haketmediği halde harcanan insanlar kısaca ön yargılar ve yaptırımları.vicdan denen duyguyu kaybetmek, konuşuyorsa da susturmak. artık "cız" dahi ettirmemek, merhamet yoksunu olmak. en önemlisi her şeyi zamanın moda kılıfını uydurup geçiştirmek, konu atlamak ve de atlatmak...
sürekli asfaltla haşır neşirdir. arada toprağın o yumuşak dokusuna basmak ve ayaklarının gömülmesini ister. ara sıra çıkar böyle parklarda falan modern hayatın çimenlerden aslında çokta umurunda olmayıp gösteriş için özür dilercesine parklara astığı tabelalara inat çimenlere basar. şaka gibi ama mutlu olur. yadırgamayın sakın.
herkesin bir modernlik anlayışı vardır. istanbul daki modernlikle misal muş taki modernlik anlayışı birbirinden tamamen farklıdır.anlayıştan çok modern insan olarak nitelendirilen kişi. birine göre modern olan diğerine göre değildir. tabi bir de sözüm ona laf da modern olan insanlar vardır ki hiç çekilmezler. göreceli ve ucu açık bir kavramdır.
sahip olduğu değerler sisteminin dişlileri arasında ezilmesi, ve ironik şekilde bu suretle yabancılaşma süreci. bir şekilde kendini sınırlamayı başarabilmesi.
paradigmaları "paradogma*" haline getirmedeki mahareti.
genişlikle özgür olmayı karıştıran insan modelidir. yozlaşmayı kendi kültüründen kopmayı dinine küsmeyi marifet sayan, bazen avrupalının bile yaşamadığı kadar kötü bir yaşam tarzına bürünebilen, para hırsıyla tüm dünyasını unutan, bir köpeğin başını okşamamış bir kuşu gagasından öpmemiş halde, tatlı bir bebeğin boynundaki cennet kokusunu duymadan bencilce yaşamayı tercih etmesidir. ben bebek bakmam, ben ev temizlemem, ben karı/ koca / çocuk/ anne babaya bakmam, ben sadık kalamam,ben başkası için yaşayamam, ben özgürüm tavırlarıyla aslında hem mutlu olmayı beceremeyen hem de bu şekilde yaşamak için ısrar etmeleridir.
paylaşmanın tadını almamış, parkta öylesine gördüğü bir çocuğa çikolata alıp sevindirememiş yüz güldürmek nedir unutmuş olan insandır.
köy kokusunu duymamış,imece usulünden bir haber egzoz gazları içinde müthiş kötü bir trafik gürültüsüyle yaşaması. ağacın dalındaki meyveden fesleğenin kokusundan kuşların cıvıltısından mahrum kalması.
şehirde yaşamak zorunda olması.
