herkes bana baksın, beni sevsin, beni kıskansın düşüncesi ve bu düşünceye sahip belki milyonlarca insan olunca aradaki bağlar zayıflamaya başlıyor. insanlar mutlu olmak için değil, güçlü olmak için yaşıyor. 21. yüzyılda değişen algılar paranın mutluluk getirebileceğine inanıyor. peki insanlar neden yıllarca çocuğu olmadığı için doktorları sıraya diziyor? ya da neden sevdiklerini çaresizce toprağa veriyor? kısacası yeni nesil makineler üretmeye çalışırken kendimiz makineleşiyoruz.
Ani yasamayip bos hayaller peşinde kosmasi diyerek giris yapilabilecek basliktir. Efendim şimdi hepimiz çalışıyoruz okuyoruz sınavlara giriyoruz 20 yıllık planlar yapıyor çoğumuz. Kimse neredeyse yakın geleceğinin kötü olabileceğini dusunmuyor hep gelecek çok iyi olacak diye bir algı yaratıyor.
