küçükken bize gelen çocuklar annelerinin yanından ayrılmazdı eğer kandırıp bir odaya çekebilirsem ağlatana kadar dayak atardım hoş ağladıktan sonrada döverdim ya değişen bir şey yok.
seviyorum eşşolusunu ayağına yatılarak yapılan aktivitedir. bu kuzen çocukları vs bal porsuğu gibi sağa sola saldırmaya başlar eve gelir gelmez. la olm yapma etme dersin yok fayda etmez. televizyonun ayarlarını bozar bilgisayarın anasını ağlatır. evde kedi kuş vs varsa onlara saldırır. yarım saat bir saat idare edersin baktın olmuyor ahmet davutoğlunun çocuğu sevmesi gibi boynundan kavrar önce bir tartarsın ve gözdağı verirsin "istersem o cücük kafanı tombi gibi ezerim" şeklinde.
baktın hala devam ediyor anasının babasının önünde yanaklarını çaapp çaaaapp sever/döver kulaklarını burkarsın fazla acıtmadan. elbette çocuğa kadına hayvana şiddet olmaz ancak hep sessiz kalırsan onlar gittikten sonra oturabileceğin bir evin kalmaz. yakar yıkar o küçük porsuklar tüm evi.
