delik parmak ucundaysa tuvalete gidilip çorap yüksek şiddetle uzatılıp deligi ayak tabanına indirmeye çalışılır, sonrada ayagını yere yapıştırmak ve bütün gece hiç kıpırdamamak..1 çözümdür.
Rezillğin daniskasıdır.Ama eğer yırtık önceden biliniyorsa ve tabandaysa hemen bir terlik istenebilir.Ama eğer parmak ucunda yada topuktaysa saklaması çok güç olabilir ama ''aa çorabım yırtıkmış hay allah''denilerek açık kapatılabilir.Demokraside çareler tükenmez.
bu yollara başvuran insanlar aynı statüde oldukları için böyle şeyler yapmalarına gerek yoktur. hala günümüzde eve girerken ayakkabılarını çıkartan insanlar varolduğu gerçeği beni gerçekten çok üzüyor. arkadaşım kro musunuz ? cahil misiniz ? hangi avrupa ülkesinde böyle bir şey var. zaten sen bir eve girerken, ayakkabını çıkartıyorsan, evine girdiğin adamla aynı klasmandasındır. ikinizin de alışık olduğu, hayatınızı etkileyen bu küçük stresler yüzünden, minik canlarını üzmeye gerek yok. çünkü o insanlarda seninle aynı statüde, onlarda utanıyor böyle şeylerden. takmayın siz böyle şeyleri... kendiniz bile kabulleniyorsunuz, hayatlarınız o kadar küçük ki, yırtılmış çorabınızı bile kendinize sorun edebiliyorsunuz. gelişin, batılılaşın, modernleşin, benim de tepemin tasını arttırmayın.
abiniz.
not: bir gün müridlerimde evimde bir parti yapmayı düşünüyorum, ayakkabılarını girişte çıkarma girişiminde bulunanlar baştan gelmesin. onlar benim müridim değildir.
En iyi yol Paul Wolfowitz'in yoludur bence 'kazımamak'. illa bir şeyler denme ihtiyacı hissediliyorsa karşıdakinin suratına bakıp hafif sırıtarak ''olur böyle şeyler'' veya ''ayakkabının içten çivisi çıkmış da'' denebilir.**
-hımmps benim çorap kokmuş ya çıkarayım ben bunu.
+çıkar çıkar rahatsız olduysan, git lavaboda yıka istersen ayakları.
-harbi ya siz de rahatsız olmayın, ne yapcaksın bütün gün ayakkabı ayakta olunca. kusura bakmayın
+ne kusuru ya insanlık hali.
