misafirliğe gidilen kişiyle olan samimiyete göre değişkenlik gösteren şeylerdir.
kimisinin evinde yemek yemeye dahi utanılabilirken kimisinde tuvalete bile rahatlıkla gidilebilir.
Herkes birbiriyle konuşurken evin güzel kızını bi köşede muhabbete kitleyince hani annesi kızım bak çaylar boşalmış bi saattir niye bakmıyosun der ya orda kız çaya gidince herkes sana bi bakar var yaa yerin dibine girersin.
Utanmak değil de, Yatılı kalınmışsa sabah tuvalete gidip sifon çekmekten acayip rahatsız oluyorum. Benden önce biri çişe kalksın diye dua ediyorum.
Allah da başka dert vermesin.
çocukken anneyle gidilen altın günlerinde 'ay sen ne kadar büyümüşsün' nidalarından ve sulu öpücüklerden kaçıp oyun oynamaya başladığınızda acıktığınızı hisseder ve tüm o teyzeler yine sizi yine kıskaçlarına almasın diye annenizin kulağına 'anne ben acıktım' dersiniz, şişko teyzelerin 'noldu fatmacım ne istiyor minik?' sorusuna annenizin hiç çekinmeden 'acıkmış' der. işte o an koltukların arkasına kaçmak istersiniz. sonra neden bu kız fırat'a bu kadar gülüyor.
