haline acınası çocuktur. dertlerin en büyüğünü, sıkıntıların boğum boğum boğanını yaşayan çocuktur. hele gidilen evde çocuk yoksa ve ortalama yaş milan takımının ortalamasına denkse bu çocuk için çaresizliklerin, ızdırap dolu dakikaların başlayacağının habercisidir.
gelmelerinden yaklaşık onbeş dakika sonra baba gidelim, anne gidelimlere başlar. ev sahibinin getirdiği şeftali ancak on dakika oyalayabilir toramanımızı. sağa döner sola döner bir türlü zaman geçmez. ama genelde çocuğun bünyesi buna dayanamaz ve misafirliğin yarısında uyuyakalır.
ancak kimi zaman bu sıkıntı ters teper ve çocuk tek başına inanılmaz bir hayal gücü oluşturarak macera dolu bir ortama düşüverir. çekyatları at yapar, halıları lav denizi, misafirlikte sunulan çubuk krakerleri keleş. ancak kimi zaman annesi ev sahibine çaktırmadan uyarmaya çalışır. kaş göz hareketleri yapar ama nafile artık kahramanımız yoldan çıkmıştır. annesi yetişene kadar kolonyasına yani jipine atladığı gibi, 3 kat yastıkla korunaklı hale getirilmiş eşya dolabına girmiştir bile. ev sahibi bırak oynasın çocuk dese bile içten içe kıl olmaktadır. hele hele takıntılıysa annenin dikkatinin dağıldığı dakikalar kahramanımıza sert bakışlar atarak meydan okur ve gerçek yüzünü ortaya koyar...
velhasıl ebeveynler sizlere sesleniyorum eğer çocuğunuz baba gidelim diyorsa gidin daha yeni geldik oğlum nereye demeyin. kızdırmayın adamı.
gecit: bu giride bana ilham kaynağı olan yan odadaki misafir çocuğa teşekkür ediyorum. çok sıkılıyor yazık lan.
sıkıntıdan ayağıyla halının kenarını kaldırıp duran, bunun dokuz kusurlu hareketten biri olduğunu olduğunu bilen annesi tarafından belertilmiş gözlerle uyarılan çocuktur.
