bir de teşekkürü vardır bu kabusun. misafirler çocuğa bi hediye almaya görsün. veledin ana babası özellikle de anası teşekkür ettinmi, hadi teşekkür et çok ayıp ama diye diye çocuğa eziyetle teşkür ettirir valla. misafir suratında ise çocuğun teşekkür etmesini beklerken ki ifade, acı aptal ve salakça bi gülümseme, teşekkürden sonra da saçma sapan saçmalamalar, rica ederim, ne de güel oldu, çok yakıştı falan filan (çocuk bu kısımda zaten misafirden kopmuştur, hediyesindedir, misafire bakmıyordur bile) ehe ehe aptal bi durum işte. tüm anne babalara çağrı yapılıp önüne geçilmesi gereken bir durumdur. çocuk bu, teşekkür etmiyor diye asacak değiliz ya. yada teşekkür etmesini misafirin olmadığı yer ve zamanlarda öğretin... imdaaat...
annem - misafir - habilosebik üçgeninda taraflar arasında 1 adım mesafe olmasına rağmen annemin bağırarak bana doğru yönelttiği cümle.
desem bi dert demesem bi dert. en sonunda duymamazlıktan geldim. yemedi tabi gitmiş misafire soruyo sana hoşgeldin dedi mi diye. te allam.
ankara'dan çoook uzak bi yerde üniversite kazanma hedefimin en büyük sebeplerinden birisidir.
bir kere babam bana dedinmi lan dedi.amacı beni aşağlamaktı.
demiyorum dedim.hem babam hem misafirler şok oldu.
misafirlerden biri.canım gençtir önemli değil deyip işi tatlıya bağladığını sandı.
