o zaman başımdan geçeni anlatıyorum. komşumuz nuran teyze ve 6 yaşındaki oğlu burak ipnesiyle sürekli bize gelirlerdi. ben de hep burak' a yapmacık da olsa iyi davranıyordum. bilgisayarı açıyorum, kumandayı veriyorum falan.
neyse odamdayım. akşam olmak üzere hava iyice kararmış lambayıda yakmadım o ortamda gitar tıngırdatıyorum - ergenlik işte napacan- o sırada burak geldi oturdu karşıma bakıyor dinliyor falan. sonra odaya nuran teyze geldi baktı etraf karanlık lambayı yaktı.
+ napıyorsunuz karanlıkta?
ben daha bir şey demeden burak atladı
- yağız bana bıçak gösterip keserim seni dedi.
lan şok oldum yaa kafasımı iyi bonzai mi içti ne yaptı bilmiyorum ama durduk yere böyle bir şey dedi. sonra nuran teyze tüm çirkefliğiyle
+ ne yaptığını sanıyon sen şeytan mısın kücücük çocuk vıdı vıdı bıdı bıdı hırladı tısladı.
lan şok olmasam ikisini de bıçaklayacam ama şok oldum. o kadar çirkef ki yok diyesim bile gelmiyor. annem geldi o babama dedi. komşu kocasına, o babama dedi. bak arkadaş yemin ediyorum flash tv de yalçın abiye çıkacaklardı. Haaa sonra intikamımı aldım ufak ufak ayakkabılarına işeyerek ama hıncımı çıkartamadım.
sekizinci nesil yazarım uzun süredir bu kadar uzun yazı yazmamıştım. siz düşünün artık bilinç altımda nasıl yer edindiyse.
Hayatım boyunca oyun hamurlarına gereğinden fazla değer verdim. Valla sene 1999. 2000 değil bile. Şehirimde oldukça azdı zaten playdoh falan. Öyle oynayamazdım her istediğimde. Annem evde kendi yapardı bazen benim için. Neyse. O zaman için memleketimde hatırı sayılır bir avm açıldı. Birçok mağaza vardı. Kaliteli. Oyuncak mağazasını hatırlıyorum hayal meyal. Lüx biryerdi. Biz fakir değildik ama o zamanın şartları. Hem ben çocukken hep aza tamah bir çocuktm. Gördüm orda oyun hamurlarını. Ama 20 renk. inanamazsınız. O kadar çok alsın istiyorum ki babam. Söyleyemiyorum. Okuma bilmesemde pahalı o. 20 tane bir kere. Ucuz olacak değil ya. Babam beni onlara bakarken görünce alalım dedi nasıl mutlu oldum. Eve gidinceye kadar sarıldım. Sonra odamda baş köşeme koydum. O günde paZardı. Akşama misafir gelecekmiş nasıl olduysa ben uyumuşum annemlerin odasında. Tam misafirler giderken gürültüye uyandım. Uğurladık ama herkes bana nasıl endişeli bakıyor. O yaşta o hissiyatı verdiler bana. Misafirimizinde benim yaşımda bir kızı varmış. Ben yokum diye sıkılmış annemde benim odamda oyuncaklarımı vermiş. Ama şeytan kız gitmiş oyun hamurlarımı almış bütün o 20 ayrı hamuru tek bir top yapmş ve açıkta bıraktığı içinde kurumuş. inan sözlük görünce o kadar ağlamıştımki. iki gün ağlamıştım ve bizimkilerde yenisini almamıştı. Bak şimdi aklıma geldi resmen içim burkuldu. O zaman 5 ya da 6 yaşındaydım ama olanları dün gibi hatırlıyorum. Sonrada bir daha hamurla oynamadım. Misafir çocuklarını da sevmem. O günden beri odamı kitlerim asla kimseyi sokmam. Bu yaşa geldim hala öyledir huyum.
buzdolabını açıp o zaman hiç bir allahın kulunda bulunmayan naneli çikolataları kimseye sormadan yemesi. ama öyle tadımlık değil tüm paketi. orospu çocuğu bak yine sinirlendim gece gece.
oyuncaklari alip götürmek.
ulan ibne ben onunla uyuyorum ya da onu dolabimda görmek istiyorum niye hirpalayip taninmaz hale getirip götürüyorsun.
Bi de agliyorlar ya sonra da ebeveyni ablasiii/abisiii cok sevmiiis biz alabilir miyiz bunuuu diyor
Hayir arkadasim alamazsin niye milletin esyasini almaya calisiyorsunuz
Anca cocugu simartin.
Cocuk ayri serefsiz ebeveyn ayri.
Vermem, vermem de vermem gidin alin simarik cocugunuza.
Ay hic haz etmiyorum böyle simarik cocuklardan ve böyle ebeveynlerden.
