kurulma işleminden sonra yüzsüz misafir çocuğu faruk her yeri karıştırır*. ardından annenin ikram ettiği keki böreği döke saça yer, meyve suyunu klavyeye döker, yediği tabağı kaldırmaz, bilgisayarın başından kalkmaz. Artık ev sahibi çocuk için bir onur meselesi olmuştur onu bilgisayar başından kaldırmak. Hırs yapılır, türlü hilelere ve cinliklere başvurulur, ihaleye fesat karıştırılır ama nafile. yüzsüz misafir çocuk kalkmamaktadır. ev sahibi çocuk pes etmiştir artık. tam o anda bir ses duyulur ''Faruuuk, hadi annenler gidiyo evladım''. işte bu ses kızgın kumlardan serin sulara atlarken denize giren manken kızların sesi gibidir. faruk asık suratı ve çatık cin ali kaşlarıyla evi terkeder. bilgisayar artık özgürdür. ama bilgisayar aynı bilgisayardır. boşuna hırs ve sinir harbi yapıldığı anlaşılır. aynı monotonlukla devam edilir.
insanı çileden çıkarır ama iyi davranmak zorundasındır aksi halde giidp
freedom bana böyle dedi derse yandık bütün aile ve misafirlerin o kötü bakışlrı ile karşı karşıya kalırısınız. dua edersin az kurcalasın sıkılsın defolup gitsin diye ama nafile beklesin beklersin ama gitmez.
- abi açsana kantır kapışalım.
+ lan git kantır oynamam ben.
- o zaman knayt onlayn aç.
+ yok olum oynamam ben öyle oyun. fm açayım ben sana.
- ıyy oyuna bak. sıkılmıyon mu?
+ ne cinssin lan sen oyun beğenmiyon?
- bilgisayara bak ram'i bile 256 daha. kasıyo.
+ gag siktir lan!
- aman aman yemedik boktan bilgisayarını.
bir kaç saatliğine dadılığını yaptığınız çocuğun, sizi zıvanadan çıkartmaya neden olabilecek davranışlarının başladığı andır.
-aa sizde bilgisayar mı var? noluur aç birgarip abla nolur nolur!
-aa ama açamam ki şimdi bozuk tamirciye verecez biz bunu.
denir ve çocuk bastırılır. ama biraz sonra dışarıdan gelen kardeşiniz çocuğun gözü önünde bilgisayarı açar.
çocuk gene başlar yalvarmaya.yalvarmaları duyan çocuğun annesi nihayet bir çocuğu olduğunu hatırlar ve kontrol etmeye gelir. çocuk annesine yalvarmaya başlar bu sefer. annenin bi derdi yok tabi çocuk burda bilgisayar başında oyalanacak kendi kafasını dinleyecek.
-hadi ablası biraz oynasın sende başında dur.
lan lan lan neyse... diye ses çıkarılamaz need for speedaçılır. çocuğa tuşların kullanılışı öğretilir.
anlamaz...
bir daha anlatılır.
çocuk ya şu tuşu sen tut der. ya sabır çekilip tuşa basılır.
çocuk ikide bir kaza yapar. pis pis sırıtır.
tam kızmaya başlayacakken çocuğun annesi belirir.
-naptı ablası oynayabiliyor mu benimki?
-hayır hanfendi çocuğunuz bi bok beceremiyor. beceremediği gibi tuşların içine sıçtı. çocuğunuz çok şımarık ve angut.al şunu başımdan be!
diyemedim tabi " hı hı" deyip gülümsemekle geçiştirdim.
çocuğa bir daha anlattım.
tamam dedi.
çocuk bu sefer ters yöne gitmeye başladı.söyledim" ters yöne gidiyorsun" dedim
"hayır sen bilmiyorsun doğru" dedi.
çocuğa iki tane çakmak istedim. ühü ühü.
sonra "çocuk lan bu masumcuk" dedim. tüm iyi niyetimle" başka oyun açayım mi internetten hem de" dedim
"hayır illa ben bu oyunu oynayacam bana başka araba seç" dedi.
araba seçtim. bu sefer rengini beğenmedi.
gene renk değiştirdik.
bak şurda şöyle yapacaksın dedim. tekrar anlattım.öyle yapmadı...
en sonunda çocuğu sandalyeden alıp fırlattım he he
değil tabi ki yapamadım elim varmadı .
"başka tuşlara basıp bilgisayarı bozdun nolcak şimdi çok pahalı bi de bu" dedim.
korkudan tırıs tırıs annesinin yanına gitti bi şey diyemedi. ahaha keşke baştan böyle yapsaymışım ama işte allah böyle sınıyor kulunu.
birde bunların eşek kadar çocuk versiyonu vardır ki ben yaşadım. 20 yaşlarındaki evde internet olmayan komşu kızı, ödev araştırması için geldi ve facebook sayfasında bakmadığı arkadaş resmi, etmediği cıvık yorum, izlemediği video kalmadı. artık azarlamaya başlamıştı bizi, 'bi dakika, işim var!' diye. fazla internet sinir yapıyordu onda.
bilgisayarın başından kaldırmak için bahane uydurursunuz ama hiç birini yemez
-canım bilgisayar bozuk gel sen tv izle içerde
-yalancı hep böyle diyon zaten
-dayıma söylerim o açar
-belamısın ya çık o benim bilgisayarım.
en sakin insanı bile psikopota çeviren çocuktur. arkasından gidip kafasına bir tokat atası gelir insanın ama yapamaz. o misafirdir, herşey onundur. anneye gidip söylesen biraz da o oynasın sen çok oynarsın sözüyle karşı karşıya kalırsın.
odanın kapısı kapatılıp çoçuğa yaratıcı işkencelerin yapılması caizdir.
baktın mızırdanıyor mu bu kez daha da üstüne gidilerek korkutmak suretiyle susturulur.
siz paşa paşa sözlüğünüze kurulmuşken o da gitarla falan oynar olmadı anasının kucağına gider.
insanı çileden çıkarır.
bir de çocuk daha 5-6 yaşlarındaysa işte o zaman yandık demektir.
- fatyh abi ben oyun oynayımmı?
- yok abim benim bilgisayarımda oyun yok.
- ben oynarım ki. ben babaım bilgisayarında oynuyom internetten.
- yok yok bende oynanmıyo.
- * ühüüüü fatyh abi bana bilgisayar oynatmıyaaaooo
- * fatyh! bırak çocuk oyun oynasın!
- ya anne işim var ya! *
çocuk yaramazlık yapmaya başlamıştır, o çekmeceyi bu çekmeceyi karıştırmaya başlamıştır. ve sonunda anne misafirlerin yanında konuşur
- torreg aç şu bilgisayarıda biraz oynasın. ve topu sana atmıştır anne, acaba ne yapsak diye düşünülürken kardeşin bilgisayar açılır ve verilir çocogun eline.
monitörün fişi çekilir pc bozuk denir ya da bütün oyunlar saklanır ben de hiç oyun yok denilir. internet yok vb. bir sürü bahane ile çocuk baştan savılabilinir. *
içerde misafirler oturmaktadır. bilgisayarın başında olan kendinipenguensanancivciv aynı zamanda tvdeki dizisini izlemeye çalışmaktadır. misafir çocuk elektrikli sobada müzik yeteneğini göstermeye başlayınca annesinin ''hadi ablası mert e oyun aç da accık oynasın'' önerisiyle misafir çocuk bilgisayara kurulur. oyunlar1 kral oyun betmen uçurtmaca gibi siteden siteye oyundan oyuna atlayan çocuğun istekleri bitmemektedir. bu sefer de kendi istediği diziyi açtırtmak ister. ben açmadığım gibi bilimum iğneleyici sözler söylerim. en son benim iğneleyici sözlerime şu şekilde karşılık verir: '' sen misafire nasıl davranılır bilmiyosun, misafir ne isterse o yapılır''. *
