bir de "amaaan oturayım nolacak!?" deyip oturduktan sonra ayakta dikilen yaşlı bir teyze görüp "ulan yazık ayıp oluyo şimdi, acaba kalkıp yer versem mi?" diye bir beyin fırtınası başlatılır. şayet kalkıp yer vermezseniz etrafınızda size bakan öfkeli bir kalabalık oluşabilir.
beyin kullanımı yüzde yüzlere vurduran eylemdir. genelde olay şöyle gerçekleşir. minibüse binilir her yer dolu olduğundan mütevellit ayakta beklenir, ineceğiniz yere çok az bir mesafe kala bir yer boşalır ve beyin fırtınası başlar.
oturayım mı oturmayayım mı? ayakta beklemek mi zor yoksa boş koltuğa gidip sonra tekrar ayağa kalkmak mı? nice insan kapkara saçlarla bindiği minibüsten bembeyaz saçlarla inmiştir bu yüzden.
çok nafile bir eylem yani. sanki oturmak kendi elindeymiş gibi oturup oturmayacağını düşünüyor tip. hayır, binsen minibüse ve oturma sistemleri dolu olsa ne olacak? otur(a)mayacaksın! bu işin doğrusu bu. hele benim minibüsüme binersen zaten ben seni ayakta götürürüm. tipe bak oturmak kim sen kim ulan?
