gerçek hayat için mezuniyet, bir nevi mağaradan çıkış olduğundan, hoca dövme eyleminin mezun olduktan sonra yapılması aslında biraz da olup bitenin sonradan farkına varmakla alakalı olabilir. hiç dövmüşlüğüm yok, paşa paşa yerdik sıra dayağımızı da zamanında ama, şimdiki öğrencilere hoca yan baksa soruşturma yiyecek sanki.
öğrenciyken hep hayal edilendir. ancak mezun olunca unutulur her şey. tüm kinini, nefretini unutursun. aklına bile gelmez, en fazla "allah tan bulsun" dersin. mezuniyet heyecanı sarar ruhunu , artık başka şeyler düşünürsün. gelecek planları başlar, iş arama derdine düşersin, kpss falan filan.
hocayı dövme hayalleri yok olur gider. yıllar sonra hatırladıkça gülersin.
hocalara sonsuz saygi sevgi besleyen, onca yillik emeklerine yaptiklari anlamsiz hareketleri severek hos goren yazar icin gereksizdir. fakat ayni eylem, dun boktu bugun koktu atasozune ornek olsun diye dunyaya gelmis asistan bozuntulari icin kesinlikle yapilmalidir. sanki ordinaryus prof. olmus haspam, daha dun ayni sirada oturuyordun bi soru sorsam bilemeyeceksin havan kime!
