esas olan mezarlık yanından geçerken müzik sesini kısma durumu değil; dua okuma geleneği, inancı, imanı her neyse odur. hal böyle olunca dua okumanın gürültülü ortamlarda yapılmadığı ya da konsantirasyon vaziyetlerini bozduğu inancı sebebiyle, bu gelenk, dua sukut ortamlarda okunur mantığı güden eski türklerden yani ki atalarımızdan kalan bir bergüzardır bizlere. çok eskiden belkim cısdak cısdak çığıran müziğin sesini değilde, cıyak cıyak bağrışan çoluk çocuk sesini kısıyorlardı. bilemiycem şimdi.
siz mezarlığın yanından dımtıs dımtıs diye geçerken, toprağa verdiği yakınının mezarı başında orutup onların yerini yadırgadığı için içi kan ağlayanların hayat ritmine yaklaşma çabasıdır. saygıdır.
benden fazla inancina bagli oldugunu bildigim biri, ben muzigin sesini kapadiktan sonra tekrar acip " bosver onlar duymaz " demisti.
her gecisimde de bu laf aklima gelir neden bilmiyorum. ölüye saygısızlık denince mangalda kül bırakmayiz ama fikra olarak anlatsalar guleriz bu soylenene. ona yazik.
nispet yapmamak için yapılır. kardeş sen şimdi orada yatıyosun ben burda fellik fellik gezip birde müzik mi açtım deyeceksiniz. üzmemek için bak bi toprağın altında yatmıyorum senden farkım yok mesajı verilir.
