madımak yangınından ağır yaralı çıkıp bir hafta sonra hayata gözlerini yuman şair, gönül adamı.
sonunda kendime bir top yangın edindim,
soluğumla besledim dudağımın ucunda.
ömrümün külüydü savrulan hep ardımda,
örterek yavaş yavaş bıraktığım izleri yanmış bir günün sürüklenen kanatlarıyla.
koştum, durmadan koştum o küçük yangınımla,
adımın çaresiz kıyılarında kendi göğümü bulmaya. *
içinde yangın sözcüklerini fazlasıyla barındıran bu şiirini okuyup okuyup hüzünlenirim. hem ona/ o yangına maruz kalanlara hem de bu ateşle yürekleri yakacak kadar insanlığını kaybetmiş olanlara..
ayrıca; fazıl say' ın, metin altıok için bestelediği bir ağıtı ve yayımladığı bir kitabı vardır.
(bkz: metin altıok ağıtı)
Sevgiyle yapılmış bir yama
Kaplamış yırtığını yanağımın
Rengi pek tutmasa da.
Sanki yüzüme akmış yüzün
Başını başıma dayadığında.
Seninle yanyanayız
Eğri bir aynanın karşısında.
isli titrek bir lamba
Boğuşurken gölgeyle duvarda
Acıyla ilmek ilmek
Aşkımız yıllanıyor odalarda.
Seninle yanyanayız
Sessiz, yorgun ve ürkek
Eğri bir aynanın karşısında.
Bir cam gibi önünde
Yüzümü elinle sil,
Hohlayarak üstüne.
Seyret boş bir sokağa
Hüzünle yağışını yağmurun.
Sonra kaplasın yavaşça,
Ilık buğusu soluğunun
Yüzümü baştanbaşa.
Ve bırakıp gittiğinde
Bir küçük boşluk kalsın
Alnını dayadığın yerde;
Bir yalnızlık işareti
işleyen ta içime.
Evet sırasıdır, ölümden konuşacaktık,
intiharın ebruli ipliğiyle
Bir düğün gecesinde senin
Yakası işlemeli giysinden.
Kapı kapı dolaşıp, etamin ve goblen
Örtüler satan bohçacı ölümden.
Boynuna taktığın eğri taneli
iki sıra inciden konuşacaktık,
Seni ürküten tren sesinden
Ayı gölgeleyen tekinsiz gecede
Karşımıza apansız çıkıveren
O ihtiyar dilenciden.
Gel ölümden söz etmeden önce
Bir şeyler içelim seninle.
Buğulu bir bardağın içinde,
Buzlu ve limonlu votkayla birlikte
Konuşalım ölümden,
Bir samanyolu olsun masamızın üstünde.
Hadi gel konuşalım,
Sulanmış bir taşlığın serinliğinde.
Akşam sefaları içinde,
Bir masa, birkaç sandalye
Ve ikimiz ölümden konuşalım,
Senin ağzında gül, benimkinde menekşe.
Yarına var mısın söyle?
Doğacak çocuğa, çığlığa, ishak kuşuna,
Rüzgarın savurduğu tohuma,
Kavağın pamuğuna var mısın,
Bir ağacın kavına,
Deri değiştirmesine yılanın,
Kozadan çıkan kelebeğe,
Hatmiye, atkestanesine?
Hadi gel öyleyse ölümden konuşalım.
Belki de tümüyle aykırıdır gerçeğe,
Ama ne olursa olsun biz yine
Ölümden konuşalım seninle
Ölüm de vardır yaşadığımız her şeyde.
Bir bardak çatlarsa durduğu yerde,
Bir aşk ansızın biterse,
Ayna kırılırsa yüzünle birlikte,
Zamanıdır konuşmanın ölümden.
Bir çiçek olağanüstü güzellikte
Açıvermişse bir sabah,
Bir topal aksamadan yürümüşse,
Hadi gel ölümden konuşalım;
Yüzünü al basmış hasetçiden
Ve onun elindeki kuru değnek bile
Filizlenir sevgimizden.
felsefe öğretmenliğini yaptığı bingöl şiirlerinin dönüm noktasıdır..
bir çok şiiri bu küçük şehrin kaldırımlarında, rakı içmiş vaziyette kurgulanmış ve yazılmıştır..
kavaklar'dan aldığı parayla evine ilk buzdolabını almış şair. eli, kalemi değil, üstü başı kanlı olandır. ilginç ki şiirlerinde "yanma" vurgusu ne kadar belirgindir...
metin altıok'u anlatmak.. şu an hiç kolay değil. eşit ağırlıktaki iki ayrı duyguyu, aynı anda ve çok yaşıyorum. metin altıok eşimdi, arkadaşımdı, dostumdu. bu yanıyla bu benim özel acım, yüreğime saplanan bir hançerin kanayan yarası. öyle de kalacak.
şairdi metin altıok!... felsefeciydi, yazardı. beyaz kağıtlara desenler çizer, dere taşlarını ince ince oyardı. güzel şevler yaptı doğrusu, zor olanı başardı. aydın bir sanatçısıydı bu güzel ülkenin. şimdi, pir sultan abdal dergisi için bu yazıyı yazarken, metin altıok'un pir sultan abdal derneği üyesi olmadığı geldi aklıma. üye olmayı düşünmezdi de. sivas'a gitti!... giderken "alevi-sünni" kaygılar, düşünceler taşımıyordu. pir sultan abdal derneğinin bu "şenliği (!)" düzenlemiş olması da metın altıok'un "muhalif" aydın kişiliğini hiç mi hiç etkilemedi. etkileyemezdi de/ pir sultan deyişlerini, türkülerini severdi, doğru. ama, şivan perwer'i de severdi, hale gür'den ege türküleri dinlemeyi de.
metin altıok böyle bir durumda ne düşünürdü sorusuna yanıt arıyorum günlerdir. üzülür, acı duyar, öfkelenirdi. olayın şoku ile önce güzelce bir içer, sarhoş olurdu. sonra da oturup aydınlık gazetesindeki "kara kutu" köşesi için şöyle bir yazı yazabilirdi:
"türkiye'nin bu gün içinde bulunduğu toplumsal ve düşünsel yozlaşma, zorunlu olarak, bir aydın sorgulamasını da beraberinde getirdi. örneğin, son zamanlarda islami fanatizmin yösterdiği tırmanışı yazar aziz nesın, türkiyeli aydınların görevlerini yapmamalarına bağladı. fanatizm hangi noktada uç vermişse, aydınların görevi, onu o noktada ezmektir' diyen aziz nesin aydınlan duyarsızlıkla suçladı, "
metin altıok böyle başladığı yazısını şu sözlerle sürdürürdü:
"... aydın olmaya giden yol muhalif olmaktan geçer. muhaliflik ise tavır koyarak yapılır, doğru adına, iyi ve güzel adına yanlışın, kötü ve çirkinin üstüne gitmeyen kişi aydın değildir. türk aydım kimi muhaliflerin başına gelenlerden ürkmüş ve neme lâzımcı bir konuma düşmüştür. bu konuma düşenler bir dereceye kadar bağışlanabilirler. ama uzlaşmacı aydınlar (bu nasıl aydınlıktır bilinmez) her türlü değere musallat olan birer kültür zararlısına dönüşmüşlerdir."
metin'in evimizde oturduğu koltuk boş şimdi. çalışma odası sivas'a giderken bıraktığı gibi duruyor. yukarda, tırnak içine alarak yazdığım satırları o'nun 24 mayıs 1993 günü yayımlanan kara kutu' sundan aldım.
evet, türkiye'li bir aydın, büyük bir sanatçıydı metin altıok...
sezen aksu'nun, sözleri metin altıok'a ait kavaklar şarkısını söyledikten sonra "ne yazık ki bu şarkının şairi de ormanlarımızla aynı kaderi paylaştı" diyerek tüylerimi diken diken eden, rahmet ve saygıyla andığımız şair.
şair, yazar, ressam. şeriat düşkünü bağnaz rezil insanların yaktığı o an ki başta bulunan kişilerin de söylediği şu sözler çıkmıyor aklımdan;
- toplumla askeri karşı karşıya getirmeyin. nasıl bir saçmalıktır ki adamlar çıldırmış bir şekilde oteli ateşe verirken yan tarafta askerler polisler bön bön bakıyor. kınıyoruz efendim kınıyoruz.
Sair, Yazar
Metin Altiok kendini siire adamisti. Sair olmanin günün tehlikesini bir sis çani gibi duyurmak oldugunu vurgulayan bir sair Altiok. 13 Ocak 1991 tarihinde Cemal Süreya Siir Ödülünü aldigi gün, "Ben hayatla tam anlamiyla karsi karsiyayim. Aydin olmak muhalif olmayi gerektirir. Aydin karsi koyan insandir, kafa sallayan insan degil," diyordu.
Madimakta girdigi komadan, 8 Temmuz 93 te ayrildi aramizdan.Sivas sana verdik senden isteriz.Canli verdik, canli isteriz
izmir bergama doğumlu büyük şair.
sadece anlattığı şeylerle değil, anlatış biçimiyle de farklılaştırır kendini, biraz da bu sebepten farklı ve büyük şairdir.
alevler, yangınlar üstüne şiirler yazmıştır. bir acıya kiracı'yı okurken, sanki bir şeyleri tahmin ettiği sezilir, yapı kredi yayınları'ndan basılan baskısında da zaten bundan biraz bahsedilir.
kapağındaki fotoğrafını iyi betimleyen bir isimdir. bütün şiirlerini iyi özetleyebilecek bir şiir, ve bütün hayatını iyi betimleyebilecek bir kapak fotoğrafı...
sıvas'ta, madımak oteli yangınında hayatını kaybetmiştir.
aşağıdaki muhteşem şiiri her okuyuşumda ya da duyuşumda gıpta ettiğim insandır.
SARIL BANA
Bu yaşıma geldim, içimde bir çocuk hala
Sevgiler bekliyor sürekli senden.
insanın bir yanı nedense hep eksik
Ve o eksiği tamamlayayım derken,
Var olan aşınıyor zamanla.
Anamın bıraktığı yerden sarıl bana.
Anıların kar topluyor inceden,
Bir yorgan gibi geçmişimin üstüne.
Ama yine de unutuş değil bu,
Sızlatıyor sensizliği tersine.
Senin kim olduğunu bile bilmezken.
