vokalde james hetfield, davulda lars ulrich, gitarda kirk hammett, bassda robert trujillo'nun bulunduğu konser performansıyla beni delirten kimilerinin 'geçti artık bunlardan dediği' (ki benim öyle düşünmediğim) efsanevi rock grubu
st. anger şokundan sonra - ha bu arada şok derken metalika sıçsa dinlerim, dinledim de şahsen de ben dedelerden** öyle bir müzik beklememekteydim - death magnetic' i fazla bekleyememiştim. amma velakin bu 45 lik tosunlar ters köşeye yatırdılar bizi vesselam. sadece that was just your life ın outrosu bile yeni albümü hayvanlar gibi bekleme ihtiyacı uyandırdı bende. mart gibi çalışmaya başlayacağız diyor ulrich. mayıs gibi ilk demolar düşer nete, yavaş yavaş heyecanlanırız falan.*
düşünmesi bile güzel. daşşağını yirin jaymz uçur bizi.*
"3 kere geldiler yav ehehe nasılsa gene gelirler " diyenlerin şımarıklık yaptığı, bu yaz da ülkemize sonisphere mevzusu ile teşvik etmiş olan akustik parçalarına tapılanası grup.
metallica çok iyidir, çok severiz ama eskiden daha çok severdik. nolur kimse trash'in kralı demesin. metallica, metallicadır. artık trashle hiçbir alakası kalmamıştır. güzel müzik yapan bir metal grubudur. trash dinlemek isteyenler için. (bkz: megadeth)
bugüne kadar sade bir metal dinleyicisiyken hayvani derecede sevdiğim ama guitar hero yu davula bağlayıp artık bende bir müzisyen olma aşamasındaykene ayrı bir sevdiğim grup (giriş cümlesinde bu kadar sıçılmaz ama neyse )
efendim bir kere bu adamlar metal in babasıdır kimse kusura bakmasın. babası dediysem ilk kuran adam değildir ama godfather gibi bir şeydir. şarkılarındaki anlam derinliğini gitarların sololarda verdiği müthiş ahengi daha dinlediğim hiç bir grup yakalayamamıştır. tabi nacizane bir drummer olarak bazı eksiklikleri görmedim değil. mesela lars bu konuda çok yetersiz bir elemanmış bunu yeni öğrendim mesela. hani bir gün çalarsanız anlarsınız lars ın davul atakları genellikle bir ilkokul öğrencisinin flütle mini mini bir kuş donmuştu yu çalması kadar kolaydır. bu konuda asla lars bir joey jordison un sol taşşağı olamaz.
gelelim artılarına ; en önemli artısı grubun solisti james hetfield dir. kim ne derse desin bu adama adam vokalin şahin k sıdır. öyle bir karizması vardır ki gitarı çok aşağıdan tutar , boyu uzun olduğu için bacaklarını kırar öyle bir şarkı söyler ki , hele de arkadan alev efektleri falan verildiğinde tam facebook profil fotosu olacak kıvamda fotoğraflar çıkarır ortaya. neyse efendim karizma demek her şey değil , bu adam öyle bir söyler ki şarkıyı , ister istemez gaza gelirsiniz , aralara sıkıştırdığı oh yeah ları fuck ları onunla beraber sizde söylersiniz.
diğer en önemli artısı grubun ilk 2 basistidir. cliff burton eğer ölmeseydi 24 yaşında belki de dünya bugün kü yaşadığımız dünya olmaktan çıkar belki de hepimiz birer jetgil olurduk. bir insan 4 senelik gruptaki müzisyenlik yaşamına bu kadar müthiş şarkı sözleri sololar sığdırabilir mi ? (bkz: orion) (bkz: to live is to die)
diğer eleman jason newsted her ne kadar cliif in boşluğunu dolduramamış gibi görünse de çok önemli işlere imza atmıştır. belki de grup onu cliff in yerini doldurmasını istemedikleri için gruptan uzaklaştırdılar kimse bilemez bunu.
kirk ; adamımdır kendileri. efendi adamdır , öğretmenlik yapıp ta ay sonunu getirememekten dolayı geceleri taksiye çıkan memur izlenimi verir kendileri. kıvır kıvırdır , kendilerinin ne idüğü bile belirsiz bir grup kitlenin ya abi yeaaaa kirk hiç bir şey bilmiyo pedalı çok kullanıyo yea diyerek bok atmaya çalıştığı kişidir. kendisinin en önemli özelliği alman disiplininde olmasıdır. konserlerde ne lars ne de james kadar hata yapmaz , hatta neredeyse hiç yapmaz , işine bakar. ha bir de türk dostudur. seviyoruz kendisini.
hoşa gitmeyen metallica özellikleri: efendim öncelikle acayip derecede yaşlandı bunlar. şimdi kabul etmek lazım nerde o sahnede özgür kelebekler gibi seken metallica elemanları , nerde şimdi ki amcalar. jason newsted i konserlerde dikkatlice izlerseniz , adam headbang yaparak solo atardı. ulan jason biz boş zamanlarımızda headbang yapamıyoruz dostum. helal sana yeah!
Unforgiven'lar
Fade to Black
Turn The Page
Master of puppets
Wherever i may roam ve daha birçok metal şarkıyı Dünya'ya kazandırmış , metal sevmeyen biri için bile dinlemesi zevk veren metal grubudur.
Ayrıja 99'da San Fransisco Senfoni Orkestrasıyla verdikleri konser hayret vericidir Bu albümle Metallica'yı bi daha seviceksiniz! Dışk!
(bkz: No leaf clover ve master of puppets senfonik versiyonunun dinleyiciyi hayata bağlaması)
öyle bir gruptur ki hem babayı hem oglu aynı noktada bulusturur.kusak farkı denen olayın baslıca düşmanlarındandır.unforgiven 1 ise ebedi favorim olarak kalacaktır.*
eğer birgün intihar etmeye karar verirseniz dinlemek istediğiniz son parça suicide & redemption olmasın.
zira bu şarkı, dinlemeniz halinde sizi intihar etmekten vazgeçirebilir.
bu dünyaya master of puppets, ride the lightning, kill'em all gibi şaheserler bırakmış, her gencin metal dinlemeye başlarken ki 2 3 grubundan biridir ve 80 lerin thrash devidir. severiz sayarız. cliff burton ölmeyeydi iyiydi. bunlar hep ondan sonra bozuldu.*
edit: ulan bunu anında eksileyen sen nasıl bir şahsiyetsin ya da metal dinleyicisisin hangi dediğim yanlış lan.
edit2: noluyor hacılar ya metallica dinlemediniz mi lan hiç nereye düştüm ben ne bu eksileme çabaları.
küçükken eğer dinlersem çok karizmatik olacagımı düşündüğüm ve kendimi dinlemeye zorladığım ama hiçbir zaman başaramadığım heavy metal grubu. Kısaca hangi müzik tarzının bana asla hitap etmediğini anlamamı sağlayan grup.
