Karşı taraftan mesaj gelmemesi halinde yasanılan olay. Oldukça can sıkar mal gibi telefonun başında bekleyip en sonunda karşı tarafa saydırmayla biter.
Her gün yaşadığım durum. Ara ara dayanamayıp atıyorum sonra pişman oluyorum. Korkmasam atardım aslında ama korkuyorum. Çekiniyorum.
Edit: "siz yazmadan yazmıyorsa atmayın" diyip bana özelden "gurur yapma" diyen arkadaşlar, ben hayatımda 5 kere ondan mesaj aldım, konuşmayı ben başlatmadıysam. Evet saydım bunu. Düşünsenize.
Edit2: "neyden korkuyorsun?" Diyorsunuz,
Neyden korkuyorum biliyor musunuz, geç verilen cevaplardan, "evet", "öyle", "tamam", "olur" tipi karşılıklardan, mesaja tıklanınca "yine mi sen" tepkisinden, somurtarak atılan mesajlardan, ama en en en çok son mesajı yazdıktan sonra cevap alamamaktan korkuyorum. Çünkü bunları o kadar yaşadım ki içimdeki korkunç hüznü bilemezsiniz. Dayanamıyorum. Hatta bunu hiç bilmeyecek ama sabaha kadar gözüme uyku girmiyor. Uyuyamıyorum içimin acısından.
Bugunun kandil olmasiyla beraber, icimden bir ses 'hazir bugun kandil bir mesaj atsam mi?' derken, digeri 'bu kliseye sen de uymamalisin, milleti elestirdin elestirdin simdi aynisini mi yapcaksin salak' diyor.
Velhasil kelam atmiyorum, o atsin ilk mesaji abi.
Edit: kendi lafimi yiyip mesaj attim atmaz olaydim, gordu cevap yazmadi pislik. Erkeklerin hepsi ölsün.
