bazen bilerek girdiğin bir ruh halidir ki insan kendini daha özgür, daha hassas ve daha hesapsız hissediyor. içersin, dağıtırsın, ağlarsın, haykırırsın, bağırıp çağırırsın, küfredersin ya da sadece susarsın, sabit bir noktaya bakar durursun saatlerce, dalıp gidersin. özgürsündür, içinden geçeni yaparsın; canın acır ama bu haleti ruhiyeden de kurtulmak istemezsin. içten içe hoşuna bile gidiyordur. hüznü sevmek de bir şey...
bi siktir olup gitse hayatımdan da mutlu olsam.
en iyi anlarımda bile kalbime gelip oturmasa.
salak salak şarkılar dinleyip depresyona girmeyi sevmesem.
doktorum bu senin kişiliğin kabullen artık demese.
Mélas: eski yünancada siyah.
Koli: "kholé" yani eski yunancada safra.
O zamanın "bilim adamları"na ve hatta zola'ya göre melankoli bir kişiliktir(toplam 4 tane vardır). Ve bu kişiliği taşıyan insanların vücudundaki en güçlü salgı siyah safradır.( Siyah safrayı salgılayan organ dalaktır)
Bazı deyimlere göre bu kişiliği genelde zeki insanlar taşırmış.
günümüzde yaygın olarak kişinin az hareketli ve normalden daha heyecansız bir hayat tarzını sürdürdüğü depresyondan kaynaklanan bir duygudurum bozukluğu anlamında kullanılır.
bir şarkı açarsın, bazen bir de haber gelir kulağına, belki platoniksindir bir de. işte o zaman ihtiyaç duyduğun tek şey haline gelir. içine dalmak istersin, yutsun istersin seni bir an önce ki; içinden çıkması çok da zor olmasın. yavaş girersen bağımlılık artar, ihtiyacın ötesine gider çıkamazsın. çıkamayacağından değil çıkmak istemeyeceğindendir tabi.
