Ağlarım, ağlatamam; hissederim, söyleyemem;
Dili yok kalbimin, ondan ne kadar bîzârım !
Oku, şâyed sana bir hisli yürek lâzımsa;
Oku, zîrâ onu yazdım, iki söz yazdımsa.
Kur'an şairidir.
Yazdığı istiklal Marşı'nın sözlerini dahi anlamadan okuyan büyük bir kitle olduğu doğrudur.
istiklâl Marşı Akif'in hayat görüşü üzerine önemli bilgiler
vermektedir.
Özellikle bugün Sünniler başta olmak üzere mezhepçilik taşıyan muslumanların sevmiyecegi bir düşünürdür. islam üzerine dusuncelerini inşa ederken temel ilkeleri Kur'an dan almıştır.
ölümüne yakın bir hastanede çekilmiş(sanırım mısır'da) bir fotoğrafı vardır akif'in. hastane ranzasında yarı uzanmış, üstünde ketenden bir gecelik bir eli çıplak kafasını avuçlarken diğer elinin parmaklarıyla şakaklarına dokunur. https://galeri.uludagsozluk.com/r/1413749/+
çok asil bir fotodur o. allah dışında hiçbir güce boyun eğmeyen o yüz ifadesini görürsünüz fotoğrafta.
Geçenlerde trt de izlediğim alakasız bir belgeselde, köydeki ormana gönüllü bakan bir amca şöyle demişti;
"Bundan yüz sene önce memleketin en zengin adamı kim desen kimse bilmez, ama yüz sene önce mehmet akif sırtında bi ceketle öldü. Bak ismini bilmeyen yok"
Cumhuriyet dönemi şairlerimizdendir. 10 mart 1921'den 12 mart 1921'e kadar öyle bir şiir yazmıştır ki tüm engellere rağmen o şiir Türklerin milli marşı olmuştur.
Sultan Abdülhamid'i dini kullanmakla suçlamış ve ömrü boyunca nefret etmiştir. https://youtu.be/N1uXoC-vIPc makalenin sahibi abdülhamid hayranı ve mehmed akif'e düşman olduğu için bunu göz ardı ederek dinleyin.
Giriştiği her işte başarıyı yakalayan, ortaya koyduğu her üründe kendini gösteren ve büyük övgülere mazhar olması gereken büyük bir şairdir.
Bunun dışında, bu adamın müslümanlığını irdeleyip bok atan arkadaşlarımız olmuş. Keşke olmasaymış ama neyse.
Kendisi kaliteli ve her daim düşünen bir müslümandır. Asla ve asla yobaz değildir. Din adına olsun, dava adına olsun mükemmel işler başarmış ve çoğu süslümana örnek olabilecek bir zattır.
Ayrıca üstünde fazlasıyla durduğu kur'an-ı kerim mealini okumak isterdim.
Şeriatçı olduğundan ve ülkenin kurtarılması için osmanlıcılık fikrini ortaya attığı için sevmediğim şair. Evet istiklal marşımızın yazarıdır fakat karakter olarak sevmiyorum.
gerçek bir sanatçı ve "adam" kelimesinin sözlük karşılığıdır. türk edebiyat dünyasına ismini altın harflerle yazdırmıştır. sanat sanat içindir görüşüne karşı çıkmıştır ve eserlerinde din temasının ağır bastığını görebiliriz. yazdığı şiirlerin her bir mısrası tek başına nice anlamlar içerir. bu açıdan benim gözümde en büyük şairdir. tevfik fikret ile (edebiyat yönünden) bir çok konuda ters düşmüştür. siroz hastalığından vefat etmiştir.
Bu aralar okuyup üstüne düşünülmesi gereken bir şiiri vardır ki şu şekildedir;
Müslümanlık nerde! Bizden geçmiş insanlık bile...
Adem aldatmaksa maksad, aldanan yok, nafile!
Kaç hakiki müslüman gördümse, hep makberdedir;
Müslümanlık, bilmem amma, galiba göklerdedir;
istemem, dursun o payansız mefahir bir yana...
Gösterin ecdada az çok benziyen kan bana!
isterim sizlerde görmek ırkınızdan yadigar,
Çok değil, ancak Necip evlada layık tek şiar.
Varsa şayet, söyleyin, bir parçacık insafınız:
Böyle kansız mıydı -haşa- kahraman ecdadınız?
Böyle düşmüş müydü herkes ayrılık sevdasına?
Benzeyip şirazesiz bir mushafın eczasına,
Hiç görülmüş müydü olsun kayd-i vahdet tarumar?
Böyle olmuş muydu millet canevinden rahnedar?
Böyle açlıktan boğazlar mıydı kardeş kardeşi?
Böyle adet miydi bi-perva, yemek insan leşi?
Irzımızdır çiğnenen, evladımızdır doğranan...
Hey sıkılmaz, ağlamazsan, bari gülmekten utan! ...
"His" denen devletliden olsaydı halkın behresi:
Payitahtından bugün taşmazdı sarhoş naresi!
Kurd uzaklardan bakar, dalgın görürmüş merkebi.
Saldırırmış ansızın yaydan boşanmış ok gibi.
Lakin, aşk olsun ki, aldırmaz otlarmış eşek,
Sanki tavşanmış gelen, yahut kılıksız köstebek!
Kâr sayarmış bir tutam ot fazla olsun yutmayı...
Hasmı, derken, çullanırmış yutmadan son lokmayı! ...
Bu hakikattir bu, şaşmaz, bildiğin usluba sok:
Halimiz merkeple kurdun aynı, asla farkı yok.
Burnumuzdan tuttu düşman; biz boğaz kaydındayız;
Bir bakın: hala mı hala ihtiras ardındayız!
Saygısızlık elverir... Bir parça olsun arlanın:
Vakti çoktan geldi, hem geçmektedir arlanmanın!
Davranın haykırmadan nakus-u izmihaliniz...
Öyle bir buhrana sapmıştır ki, zira, halimiz:
Zevke dalmak söyle dursun, vaktiniz yok mateme!
Davranın zira gülünç olduk bütün bir aleme,
Bekleşirken gökte yüz binlerce ervah, intikam;
Yerde kalmış, naşa benzer kavm için durmak haram! ...
Kahraman ecdadınızdan sizde bir kan yok mudur?
Yoksa, istikbalinizden korkulur, pek korkulur.
göt kıllarının çok sevdiği şahıstır, kendisi türkiye'de artık durulmaz diye mısır'a kaçmış sonra koşarak geri dönmüştür. özgürlük de insanlık da müslümanlık da burada demiştir. sanırım bizim göt kıllarını 2 ay şeriat ile yönetsek hepsi kemalist olur.
ayrıca türk milletinin marşı korkma diye başlayamaz. türk'ün kelime anlamı töreli ve cesurdur.
Zulmü alkışlayamam, zalimi asla sevemem;
Gelenin keyfi için geçmişe kalkıp sövemem.
Biri ecdadıma saldırdımı, hatta boğarım! ...
-Boğamazsın ki!
-Hiç olmazsa yanımdan kovarım.
Üçbuçuk soysuzun ardından zağarlık yapamam;
Hele hak namına haksızlığa ölsem tapamam.
Doğduğumdan beridir, aşığım istiklale;
Bana hiç tasmalık etmiş değil altın lale!
Yumuşak başlı isem, kim dedi uysal koyunum?
Kesilir belki, fakat çekmeye gelmez boyunum!
Kanayan bir yara gördüm mü yanar ta ciğerim,
Onu dindirmek için kamçı yerim, çifte yerim!
Adam aldırmada geç git! , diyemem aldırırım.
Çiğnerim, çiğnenirim, hakkı tutar kaldırırım!
Zalimin hasmıyım amma severim mazlumu...
irticânın şu sizin lehçede ma'nâsı bu mu?
Mehmet Akif ERSOY
Yukarıdaki dizelerinde kendisini gayet güzel anlatmış, çok ama çok değerli milli edebiyat şairimizdir.
'Allah'a dayandım! '' diye sen çıkma yataktan...
Ma'na-yı tevekkül bu mudur? Hey gidi nadan!
Ecdadını, zannetme, asırlarca uyurdu;
Nerden bulacaktın o zaman eldeki yurdu?
Üç kıt'ada, yer yer, kanayan izleri şahid:
Dinlenmedi bir gün o büyük nesl-i mücahid.
Alemde ''tevekkül'' demek olsaydı ''atalet''
Miras-ı diyanetle yaşar mıydı bu millet?
Çoktan kürenin meş'al-i tevhidi sönerdi;
Kur'an duramaz, Nezd-i ilahi'ye dönerdi.
''Dünya koşuyor'' söz mü? Beraber koşacaktın;
Heyhat, bütün azmi sen arkanda bıraktın!
Madem ki uyandın o medid uykulardan,
Bir parçacık olsun, hadi, hiç yoksa, kımıldan.
Dünya koşuyorken yolun üstünde yatılmaz;
Davranmayacak kimse bu meydana atılmaz.
Müstakbeli bul, sen de koşanlarla bir ol da;
Maziyi, fakat, yıkmaya kalkışma bu yolda.
Ahlafa döner, korkarım, eslafa hücumu:
Mazisi yıkık milletin atisi olur mu?
Ey yolcu, uyan! Yoksa çıkarsın ki sabaha:
Bir kupkuru çöl var; ne ışık var, ne de vaha!
Mehmet Akif ERSOY.
Sözleri sanki bugünkü bizi anlatıyor. Ezberlediğim şiirlerdendir. Çünkü şairi ezberleten şairlerdendir. sen bir başkasın Mehmet Akif.
türk edebiyatı'nın en karakterli edebiyatçılarından biridir.
safahat'taki şiirlerini okuduğumuzda müthiş bir vicdana sahip olduğunu görürüz. mizac ve yaşadığı dönem olarak pek de güzel olaylara şahit olduğunu zaten söyleyemeyiz.
günümüz insanının mehmet akif ciddiyetine ve vicdanını fazlasıyla ihtiyacı var.
bir gece şiirini çok sevdiğim kişidir. Ayrıca cahilane bir şekilde sultan abdulhamid'e feci yerleştirmeler yaptığı da görülmüştür. Bunu o devirdeki osmanlı insanının topyekûn gafletine vermek lazımdır diye düşünmekteyim; zira o devirde herkes abdulhamid'i adeta şah ismail gibi sanmaktadır. Lakin sultan II. abdulhamid de o kadar imansız insanın olduğu ülkede islam'ı var kılabilmek için ister istemez o kadar sert önlemler almak zorundaydı diye düşünüyorum. işte bahsettiğim şiiri;
Bir Gece
Ondört asır evvel, yine bir böyle geceydi,
Kumdan, ayın ondördü, bir öksüz çıkıverdi!
Lâkin o ne hüsrandı ki: Hissetmedi gözler;
Kaç bin senedir, halbuki, bekleşmedelerdi!
Nerden görecekler? Göremezlerdi tabî'î:
Bir kere, zuhûr ettiği çöl en sapa yerdi;
Bir kere de, ma'mure-i dünyâ, o zamanlar,
Buhranlar içindeydi, bugünden de beterdi.
Sırtlanları geçmişti beşer yırtıcılıkta;
Dişsiz mi bir insan, onu kardeşleri yerdi!
Fevzâ bütün âfâkını sarmıştı zemînin
Salgındı, bugün Şark'ı yıkan, tefrika derdi.
Derken, büyümüş, kırkına gelmişti ki öksüz,
Başlarda gezen kanlı ayaklar suya erdi!
Bir nefhada kurtardı insanlığı o ma'sum,
Bir hamlede kayserleri, kisrâları serdi!
Aczin ki, ezilmekti bütün hakkı, dirildi;
Zulmün ki, zevâl akılına gelmezdi, geberdi!
Âlemlere, rahmetti, evet, Şer'-i mübîni,
Şehbâlini adl isteyenin yurduna gerdi.
Dünya neye sâhipse, onun vergisidir hep;
Medyûn ona cem'iyyeti, medyûn ona ferdi.
Medyûndur o ma'sûma bütün bir beşeriyyet...
Yâ Rab, bizi mahşerde bu ikrâr ile haşret.
Böyle bir şiiri yoksa dinsiz bir adam nasıl yazsın allah aşkına? işte bundan kellidir ki, bu şair de sadece cahillikten abdulhamid'e karşı sövmüştür diye düşünmekteyim. Saygılarla.
Mehmet Akif Bey cuma namazında cemaate seslenirken:
"Ey Cemaat!
Bugün dünyada milyonlarca Müslüman var. Ne acıdır ki hiçbirinin istiklali yok. Yalnız biz istiklal sahibiydik. Ama biz de yüzyıllardır, elde ne varsa, yabancılara verip geri çekile çekile yaşıyorduk.
Bunun sebebi dinimiz midir? Haşa.islamiyet hayatı,aklı, mantığı, zamanın icaplarini reddetmez. islamiyet dini, ölüler dini değildir. Ama batı dünyası ilim ve fende ilerlerken biz Müslümanlar ne yaptık?
Her şeyi Allah'a havale ve emanet edip tembellik, cehalet ve bağnazlık içinde donup kaldık. Sonuç ortada: Dilenerek yaşayan hükümetler; harabeler, ekilmemiş tarlalar,yakılmış ormanlar, hastalıklar, hurafeler, üfürükler, yolsuz, okulsuz köyler, pis şehirler.
Milletin hayrı için ne düşünsen "Olmaz!" diye dikilen ilimsiz hocalar. Her yeniliğe " Biz dedemizden böyle görmedik" diye karşı çıkanlar.
Milletlerin hayatında duraklamak bile ölmek demek iken, biz tamamen durmuşuz. Görünen köy klavuz istemez. Yaşadığımız, ilkel bir hayattır.
Peki, batı ne halde? Gemileri denizleri aşıyor. şimendiferleri dünyayı geziyor,uçakları havalarda dolaşıyor, ilim adamları hayatlarını araştırmaya adamış, halk ise düzenli olarak çalışıyor ve okuyor.
Durum bu
Fakat kudretleri arttıkça hırsları da çoğalıyor. Asyayı Afrikayı bitirdiler şimdi sıra bize geldi.
Sevr Anlaşmasını okumuşsanız da anlamışsınızdır ki bunların bizden istedikleri artık toprak moprak değil, bu defa canımızı, varlığımızı istiyorlar.
zamanında yobaz kitleyi saksıya öyle bir fesleğen gibi oturtmuşluğu vardır ki sesi bugün bile kulaklarımdadır.
ama kimse dillendirmez Akif'i.
sevmezler pek.
80. ölüm yıl dönümünde
bir cübbeli ,
bir kediciklerin Adnan ,
bir Hatipoğluların Nihat kadar itibar görmemiştir.
