benim için dünyanın en değerli şarkısı..
hayatımın en güzel anlarına benimle beraber şahit olmuş eşsizzzz 'mavi duvar'..
bıraktığı izler sebebiyle 5 kasım 2008 den beri dinleyemediğim, bu şarkıyı bana 'yaşatan'a'
içimden yüzbinlerce defa teşekkür ettiğim; ama onun bunu hiçbir zaman bilmeyeceği biricik şaheser.
bu şarkıyı dinleyip de duvarlarını maviye boyatmak istemeyen, menekşe sulamak istemeyen ya da gramofonda eski alaturka bir şarkı dinlemek istemeyen var mıdır diye düşünüyorum şarkıyı ilk dinlediğim günden beri.
akordiyon, piyano, keman, gitar, mükemmel sözler ve birbirini tamamlayan bu bütünlükler arasında kuvvetli ve baskın bir ses. neden artık böyle şarkılar yapılmıyor?
kıyaslamak gibi olmasın hayalet sevgilimle beraber hakkında en çok hikaye teorisi üretilen şarkıdır. -hikaye teorisi ne lan?-
benim duyduğum hikaye de şöyledir.
bu şarkıyı yazan adam sevgilisi gelecek diye zilyon tane hazırlık yapmıştır. dur iki çiçek alayım kıza deyip, çiçekçye gül alma niyetiyle gitmiştir. ama içindeki pratik zeka ona "lan oğlum gülü alıcan iki gün sonra solacak evde kokacak, böceklenecek falan. gel sen saksıda bi şey al" diye fısıldamış. amcam da hemen ikna olmuş "hem çiçek açtıkça koparır veririm çiçek masrafından da kurtuluruz. kendi elcağzımla topladım derim daha romantik. hatun da sularken şarkı söyler demleniriz" vs diye kendince çıkarımlar yapıp, eve iki saksı menekşeyle dönmüş. (allahtan kasımpatı falan almamış, menekşe yine daha romantik.)
sonra, bi romantiklik daha yapayım diyerek çiçekçiden çıkıp nalbura girmiş. ordan da iki kutu mavi boya kapıp eve gelince, duvarları da boyamış. her şey tam derken müzik eksik görmüş bakmış bilmem ne koymuş bi 45lik, çalmış abim zeki müren'i, ohh kafa da bi milyon tabii. boyarken solumuş tineri falan, dünya dönüyo.
bunun kafa iyice bi karışınca hayallenmeye başlamış. dalgalarla falan konuşmuş. denizle kavga etmiş. "abi senin kız gelmicek ben sana diyim. hem zaten sağlam ayakkabı değil diyorlar benden duymuş olma da abi o kız sana layık değil..." bilmem ne diye başlamış dalga. (güyaa tabi. yoksa kızımız çok hanım) "ne diyon sen it!" diye fırlamış cengaver abim koltuğundan, birden çıkıp viraneden. koşa koşa kumsala inmiş ki dalganın ağzının payını versin. ulan sen koskoca denizle baş edebilir misin? bi de kız kavgası yani. neyse o arada bi şey olmuş ben de kaçırdım anlatan çok sıkıcı anlatmıştı dinlememişim. dalga rüzgarı ayartmış, beni koru ayağna yatmış, demiş bu adam senin için şöyle böyle diyo.
bunu duyan rüzgar da durur mu indirmiş kırbacı adamın yüzüne... eee sen ne sandın doğayla baş etmek kolay mı? kırbaç darbelerine daha fazla dayanamayan adamcağız da sövmüş rüzgara. bu sövdükçe binmiş rüzgar bunun üstüne vurmuş kırbacı vurmuş kırbacı... e bu sefer de adam daha çok sövmüş, sen misin söven daha çok vurmuş rüzgar da bunlar böyle bi kısır döngüye girmişler kendi çaplarında.
işte rivayet olunur ki şarkının sonunda, bol bol geçen "acı acı sövdüm sonra yüzümü kırbaçlayan rüzgara" kısmı bu kısır döngüye bir gönderme yapmak için bu kadar çok tekrar edilmiştir.
farklı kişilerin farklı duygularının birleştiği ama parçanın hiç değişmediği sözlerin hüzün ve gülümseme verdiği şarkı.
eskiden acıyla hüznün karışımı gülümsemeyi verirken şimdi kumsalın keyfiyle kocaman bir gülümsemeyi hatırlatan..
mavileri duvara boyattım , maviler seni çok severdi.
duvarları maviye boyadım ,ben de çok severdim...
ana avrat sövüyorum şimdi utanmadan. hele o yazevine gidince.
şarkının bir özelliğide şudur ki şarkının sözleriyle müziğin ritimleri aynıdır.örneğin birden çıktım viraneden derken gerçekten bir viraneden çıkmış gibi olursunuz ya da acı acı sövdüm sonra yüzümü kırbaçlayan rüzgara derken gerçekten rüzgara sövüyormuş hissine kapılmanızı sağlar bu şarkı.
haramilere teşekkürler bize böyle bir şarkıyı armağan ettikleri için.
yagmurlu bir günde, evin penceresinden bakarak yagmurun yerleri nasılda acımasızca dövdüğünü izleyip, kahvenizden bir yudum cekerken ahh diye iç gecirip yanınızda olmayan sevgilinizi bir an icin gozunuzden gecirip, uzaklara dalarak özlem duyacaginiz, yagmurla birlikte gozunuzunde damlacıklarla dolacagi harikulade, eser denilecek guzel bir sarki.
ayhan yener tarafından arka arkaya üç albümde birden okunması sebebiyle tüm güzelliğine rağmen ilk çıktığı zamanlardan beridir şarkıyı bilip dinleyen ve mırıldanan kişilerde hafiften bir usanmışlık hissi uyandırmakta olan şarkı. sanki ayhan yener kişisi daha doğrusu prodüktörü üstün insan erol köse her albümünde bunu okuyup her neslin zihnine bu şarkıyı yerleştirip bu yerleşimin karşılığını görmek niyetinde. tamam şarkı a kalite ama galiba biz onu tükettik yahu; tüketmesek de her çıkan albümde aynı şarkıyı tekrar tekrar görme niyetinde değiliz sanki ama kendilerinin pazarlama stratejisi gereği olan şarkıya oluyor sanki elimizden ne gelir...
birden çıktım viraneden koşa koşa indim kumsalaa.. bölümüne geçerken , cidden insana bir kumsal bulup amaçlı amaçsız koşma isteği uyandıran şarkı,
yüzüne de sert bir rüzgar biraz da kum vursa da..hakkını versek şarkının
duvarları maviye boyadım
maviyi çok seversin
pencerende menekşeler dizili
sularken şarkı söylersin
gramafonda eski alaturka
hoşuna gider bilirim
duvarları maviye boyadım
maviyi çok seversin
pencerende menekşeler dizili
sularken şarkı söylersin
gramafonda eski alaturka
hoşuna gider bilirim
o yaz evinin içinde
denize nazır
sabaha kadar
bekledim seni
birden
dalgalar dedi ki
gelmeyeceksin
dalgalar dedi ki
gelmeyeceksin
birden çıktım viraneden
koşa koşa indim kumsala
acı acı sövdüm sonra
yüzümü kırbaçlayan rüzgara
birden çıktım viraneden
koşa koşa indim kumsala
acı acı sövdüm sonra
yüzümü kırbaçlayan rüzgara
acı acı sövdüm sonra
yüzümü kırbaçlayan rüzgara
acı acı sövdüm sonra
yüzümü kırbaçlayan rüzgara
acı acı sövdüm sonra
yüzümü kırbaçlayan rüzgara
acı acı sövdüm sonra
yüzümü kırbaçlayan rüzgara
acı acı sövdüm sonra
yüzümü kırbaçlayan rüzgara
