Bir bağımlılık haline dönüşen makyaj yapma eylemini artık bırakmaya karar vermek ve bunu hayata geçirmektir. Öyle ki bakkala, alt katımdaki migros'a, pazara hatta denize bile giderken makyaj yapar hale gelmiştim ama sonrasında bunun bir sonunun olmadığını makyaj malzemelerini aldıkça aldığımı ve buna harcadığım paranın boşa gittiğine karar verdim. öyle ibretlik bir olay da yaşamadım. erkek arkadaşım sürekli olarak makyajsız daha güzel olduğumu söyleyip duruyordu ama ben kendimi tuhaf hissediyordum ama bu kişinin kendine yabancılaşmasından başka bir şey değildir. ilerleyen yaşlarımda kırışık ve çukurlu bir cildim olacağına şimdiden kendimle barışmaya karar verdim. sigarayı da bıraktım. sigarayı bıraktım yazımdan bu yana arada içtim ama artık tamamen bıraktım. aynısını hem kadın hem erkek arkadaşlarıma öneririm. aldırmayın makyajsız gittiğinizde hasta mısın? diyenlere. sonuçta makyajlı halimize onları biz alıştırdık. yarattığımız yanılsamanın bedeli olsun bu soruya cevap vermek zorunda kalmak da.
Yapmaya başladığınızda aynada kendinizi daha güzel görüyorsunuz fakat bırakınca bir eksiklik duyuyorsunuz. Renginiz soluk, dudaklarınız beyaz, göz altlarınız olduğundan daha mor geliyor gözünüze. En iyisi hiç başlamamak.
Asiri makyaj yapmanın bir depresyon yan etkisi olduğunu düşünüyorum.Ve bir süredir bende bu durumun icindeydim.Sürekli kendinle ilgilenme aynaya bakma ve yeni makyaj malzemeleri alma isteği.Beni tam bir narsiste dönüştürmustu.Ama bir süre kampta kaldıktan sonra makyajın beni hiçte mutlu etmediğini aksine daha kotu ve yetersiz hissettirdiğini ve buna ihtiyacım olmadığını anladim.Ve inanın kadınlar gerçekten o lanet fontodenler kontur malzemelerine hiçte gerek yok bunlar bize hiç bir şey katmiyor.
