iyi bir insan olmak istemek ile allahın bir ilişkisi yoktur. bırak allahsızlığı, bir şekilde inanılmış trilyonlarca tanrı var allaha kadar. sadece allahı düşünmek zaten aptallık bu durumda ama hadi herhangi bir üstün güç olsun ve bizden iyi olmamızı ahlaklı olmamızı ve doğruyu seçmemizi istiyor olsun.
iyi biri nsan olmanın önkoşulu böyle bir üstün güce inançtan geçmiyor.
bunlar elbette güzel şeyler ama o üstün gücün bunları ister ve bizi bu yöne yönlendirirken aynı zamanda kendisine inanmamızı da istemesi, böyle bir paket yapması birinde sıçarsanız hepsinde sıçarsınızı dayatması, iyi bir insan olmayı becerdiğinizde bile sırf kendisine inanmadığınız için kötüler ile aynı torbya konulacağınızı ifade etmesi o üstün gücün ne derece samimiyetsiz olduğunu gösterir. buna allahtır diyorsan allahtır samimiyetsiz olan zeus ise zeus.
bu durumda asıl soru; "madem ahlaklıyım, neden bir tanrıya ihtiyacım olsun" olmalıdır.
ayrıca :
din insanlık onuruna bir hakarettir. din olsa da olmasa da iyi insanlar iyi şeyler, kötü insanlar kötü şeyler yapacaktır; ama iyi insanların kötü şeyler yapması için din gerekir.
-- (bkz: steven weinberg)
kişinin ahlakı inançtan gelmez, müslümanlıkta da inanç sürekli bulunup kaybedilen bir şey gibi anlatılmaz mı, ne yani iki gün ahlaksız, üç gün ahlaklı mı olunuyor bu önermeye göre.
(bkz: bunu sorduğuna göre sen de yoksun)
ahlaklı olmayı, iyi bir insan olmayı sadece "allah var" diye yapan insanların, allahın olmadığını düşündüğü anda yoldan çıkacağını gösteren sorudur.
bu mantık;
- sadece cennet var diye (içinden geldiği için değil de sadece cennette yer kapmak için) iyilik yapıldığının,
- sadece cehennem var diye (aslında canı kötülük yapmak isteyip sadece cehenneme düşmemek için) kötülükten kaçıldığının da bir göstergesidir aynı zamanda...
yani içinden geldiği için değil, sadece "allah var" diye ahlaklı olan ve iyi ki allaha inanan bir insanın cümlesidir bu; yoksa tarihin en ahlaksız insanı olurmuş...
allah'ın varlığına itaat edenlerde bile ahlak yokken... gereksiz bir sorudur. "madem allah var neden ahlaklı değilim?" sorusu daha uygun ve realisttir. bir dinsiz olarak; dinci kesime, alayının yobaz olmasına rağmen, en ufak bir kin beslemezken, onların bana ve benim gibi materyalist insanların içinde kelle uçurma isteği ne kadar etik ve doğru ? diye düşündüren önermedir.Hani, islam dini, "hoş görü, anlayış ve sevgi" dini ya...
Yine uludağ sözlüğün bazı kesiminin ne kadar yerlerde olduğunu görmüş olduğum bir konu daha.
bu, tam bir yeşilin, beyin çeperindeki küçük kanallardan geçen bir düşünce olmuştur hep. sanki adamları allahın olmadığına inandırsan tecavüze annelerinden, hırsızlığa babalarından, cinayete kardeşlerinden başlayacaklar dersin. Çünkü ahlaklı olmayı, iyi olmayı, namuslu olmayı, dürüst olmayı allahın zoruyla yapıyorlar gibi geliyor bana. belki korkudan, belki ilahi ödüllerin ağızda salgılattığı salyadan, belki de topluma ayak uydurmak için.
ammmaaa!
allahın olmadığını bildiği halde ahlaklı ve dürüst olan insanlar?
Hiçbir şeyden belkentisi olmadan, hiçbir şeyden korkmadığı halde ahlaklı ve dürüst olan insanlar?
kendilerine ve karşısındaki insanlara olan saygılarından erdemli olmayı seçen kişiler?
ya onlar... onlar boşuna mı iyi bireyler oldular?
iyi bir şeyi, kendisinden değil de, ancak ve ancak itici güçlerin etkisiyle ve karşılığında bir şeyler bekleyerek yapabilen ve ancak öyle iyi(!) olan birinden korktuğum ve ürperdiğim kadar, hiçbir hırsızdan, katilden ve tecavüzcüden korkmadım.
"ben milyarlarca insanın arasında bir duruşu olan ve tabiatın bir parçası olarak var olan insanım" demek yerine, "ben kimliksiz, karaktersiz, korku kültürünün tutsağı olan bir mahlukatım. tutsaklığımdan kurtulduğum vakit allahını tanımam" demektir.
genelde, boyunduruğu altında olduğu otoritenin yokluğunu hissettiği anda her türlü yasağı, yanlışı yapabilecek kapasitede insanların söyleyebileceği sözdür.
bu sözü söyleyebilecek bir insanın, faşist bir idareden başka bir şekilde yönetilmesi mümkün değildir.
"benim iyi bir insan olmak için tanrıya ihtiyacım yok!"
bu önermeyi ortaya atan tanrı inancı olan arkadaşları düşününce iyi ki tanrıya inanıyorlar, iyi ki cehenneme inanıyorlar diyesi geliyor insanın.eğer böyle bir inançları ve korkuları olmasa kimbilir daha ne kadar ileri giderler(örnek:hüseyin üzmez).zaten din ve tanrı böyle garip yaratıklar için faydalı olduğundan marks da dinin toplum yaşamında var olması gerektiği düşüncesini kabul etmek zorunda kalmıştır.zira her bünye gerçekten iyi huylu olamaz.olabilenler içirn zaten sorun yoktur.olamayanlar içinse tanrı yanılsaması olmak zorundadır.
insan, allah korkusudan değil, insan sevgisinden dolayı ahlaklı olmalıdır zaten. bu nedenle ahlaklı olmak insanın temel niteliklerinden biridir. allah yok diye meydanı boş bulup ahlaksız olursa insan, insanlar tarafından zaten cezalandırılır.
