söylerken kendimi aptal gibi hissetmeme neden olan cümle. zira fazla kibar fazla nazik ve kırılgan bir hava verir. nedense ilkokulda "öğretmenim tuvalete gidebilir miyim" derken ki halet-i ruhiyeye geri döner, aynı tonlama ve ürkek ifadeyle söylerim cümleyi.
-müsait bir yerde binebilir miyim?
-nasıl?
-deminden beri koşturuyorum peşinizden
-pardon abi görmedim
-aaa gelmişim zaten. müsait bir yerde inebilir miyim?
-binmedinki abi
-yakın ne kadar
-1 ytl
-5 versem bozar mısın?
-abi gerek yok. bak yeşil yandı gidiyorum. selametle
-hakkını helal et. ne iyi insanlar var canım.
*doktor bey müjde bulduk.
+lan her seferinde nasıl kaçıyor bu ibne?
-ibne değil, deli...
+Musait bi yerde inebilir miyim
-tabii, neden olmasın
+ah, teşekkür ederim.
-asıl ben teşekkür ederim, durun inip de size kapıyı açayım.
+oh, çok sağolun ama zahmet etmeyin ben çocugu yollar açtırırım *
(bkz: yok böyle bişe)
-şoför bey müsait bir yerde inebilir miyim?
şoförden tepki yok bu bir kaç kez tekrarlanır ses yükseltilir ama yok yani şoför oralı bile değil dayanamayan bayan arkadaşımız kapıya ayağıyla bir kaç kez vurmak suretiyle şoförün dikkatini çekmek ister. hemen ardından ani bir fren sesi duyulur arkasına dönen şoför
-şş bayan kapının mına kodun ama der. bayan arkadaş dumur olmuş yolcular gülme krizine girmiştir. *. **
-şöför evladım müsait bi yerde indiriver beni.
-peki hanım teyze.
-hah evladım şu giden kamyonun yanında bırakıver beni?
-hönk? teyze onun nerede duracağı belli mi ki?
kutahyada kullanılmaması sonucu kızın kötü bir durumla karşı karşıya kaldıgı durum. kız vazoda inecek var diyeceğine "saksoda inecekvar" demiş ve butun munubus kopmustu kızında mosmor indiği durum
