türk sinemasının kilometre taşı büyük usta. birkaç yıldır hastalığıyla savaşıyor. bırakın oyunculuğunu, bu direnişiyle bile kalplere taht kurdu. evinin önünde kendisine moral vermek amacıyla bekleyen sevenlerine selam verebilmek için ayağa kalktığında ancak 3 saniye dayanabilmiş. hababam sınıfı'nda da rol gereği yataklara düşmüştü. şu kaderin cilvesine bak, aynı durum gerçek yaşamda da tekerrür etti. 2003 yılından bu yana dört duvar arasına mahkum. asparagas yapmakta bir beis görmeyen taraflarca yaşamını kaybettiğine dair asılsız lakırdılar dolaşıyor şu sıralarda. ''şili'de kurtularılan madenciler, aslında dublörleri'' deseler şaşırmayacağım.
tüh yine ölmemiş diye üzüldüğüm.
halbuki son 1 yıldır entry hazırlıyorum. duygusal kelimelerle dayayıp döşüyorum entryi. ölse de hemen sözlüğe girsem diye.
adam haftada bir ölüyor tam heyecanlanıyorum falan birden yalanlanıyor.
kursağımızda bıraktı yine.
şaka lan. yeter olm siz de öldürüp durmayın adamı.
büyük hayranı olduğum özel insan. haberi okuyunca içim cız etti, sanki ailemden biriymiş gibi. kötü haber yakın gibi hissediyorum, ama yinede allahtan ümit kesilmez.
bazı kendini bilmez ve hayata hiçbir katkısı olmamışken büyük sanatçıları 'gereksiz' olarak sıfatlandıranları kınayarak yazıyorum;
biraz saygı...
kendinize saygınız yok belli ki ancak, insanlığa saygı...
bahçelievler medical park hastanesinde yatan bu büyük sanatçımıza acil şifalar diliyorum.
