Lisede 31 çekmeyi yeni ogrenmisken sınıf arkadaşım olan kızlara sikilecek olarak bakmazdım. Pornoyla bile yeni tanışmıştım. Ünide falan denedik ama bu kadar azgın değildim. Şuan okul bitti liseli kızla yiyişmek istiyo insanın canı. Demek ki erkekler kendilerinden en az 10 yaş küçük kızlarla evlenmeli.
O insan Bendim...türkiyenin en baba lisesinde şahsen dişe dokunur bir sevgili bulamadığım için bedevi misali bitip giden beyhude yıllar bugün vaynassını diye durup düşünmeme neden olur.
Bu kişi en yakın arkadaşım galiba. Her gün konusu geçiyor bunun, kendi aramızda takılıyoruz bazen, ikimizde sapız vs. şeyler diyorum. Ama her zaman dediğim ve dediğimiz gibi en iyisini yapıyor, sevgili sahibi olunca ele bir şey geçmiyor yani. Boş işler bunlar.
Ben de bunlardan biriyimdir ve herhangi bir sakincasini gormemisimdir. Ama Haklari vardi. Seri ders calisiyordum. Dis tellerim vardi. Gozluklerim vardi. Biraz da toparlaktim.
Ben bir kız olarak onlarca teklif almama rağmen aşktan korktuğum ve bununla yüzleşebilecek bir durumda olmadığım için hiçbirini kabul etmedim . Hoşlandığım birileri elbette oldu 4 yıl boyunca mezun olunca da itiraf ettim . Ayrıca burada yazılanlar doğru üniversitede sırf bu durumu kapatmak için her hafta sevgili değiştirdim sonra bundan da vazgeçtim yalnız ve özgürüm şu an .
herkes lise aşklarının eşsiz olduğunu düşünür. hiç bir şeye benzemediğini, muhteşem olduğunu falan... hatta 'ah o kaçamak bakışlar, minik notlar ne hoştular' diye anlatılır durur.
peki herkesin adeta bir zorunluluk gibi gördüğü bu duygu nasıl eşsiz olabilir? dünya üzerindeki herkes olmasa da... heeey hepiniz yaşadınız bunu. nesi eşsiz?
Bir kızı çok sevmiştim. Yüz vermedi, gitti başkasıyla sevgili oldu. Salak gibi aşk acısı çektim. Yıllaaaaaaar yıllar sonra karşılaştık. Zaman kendisine çok iyi davranmamış. Çok yavşadı ama yüz vermedim.
Karşılıklı nazım hikmet şiirleri okuyacağım, sait faik'in semaver kitabını okuyup üzerine birlikte düşünebileceğim, pissarro'nun "montmartre bulvarı" eserine bakıp birlikte hayal kurabileceğim kız bulamadım kendime ne yapayım ben de sap kaldım.
Olmasa bile sosyal ilişkilerde kendinizi geliştirmelisiniz. Sonradan zorlanırsınız. Hatta zamanla “ihtiyacım yok” deyip bunu şiddetle savunmaya başlarsınız.
