jübilenin erken yapılması sebebiyle görülememiş gün. okula gitmeyebileceğim ilk fırsatta kaçtım ve o gün bu gündür geri dönmedim o liseye, pişman değilim, bi daha olsa bi daha yaparım!
(bkz: köküne kibrit suyu)
3 senedir artık 2.eviniz olmuş mekanı terk etmek zorunda olduğunuz gün... lisede ilk ciddi dostluklar kurulmuş, beraber gülünmüş, beraber ağlanılmış, beraber çekilmiştir öss stresi... iyisiyle kötüsüyle geçmiştir yıllar... bir anda ayrılmak arkadaşlardan, okuldan zor gelir insana ama zorunludur bu ayrılık, ve o gün gelip çatar... yuvadan uçma vakti gelmiştir lisenin son günü gelmiştir artık... ağlanır, sızlanır, hatıralar yazılır, gömlekler karalanır, sözler verilir... üzüntü duyulduğu gibi bir de sevinç vardır insanın içinde... biraz daha büyümenin getirmiş olduğu sorumluluk ve de üniversiteye gidicek olmanın verdiği bir sevinç, bir heyecan vardır... sonuç olarak o gün o okuldan hayatı tanımış, ilk dostlukları kurmuş, birçok güzelliğin yanında, zorlukları da yaşamış insanlar olarak ayrılınır... bir daha hiç dönmemecesine...
