leyla ile mecnun bir bütünün ismiymiş. bu akşam ben bunu gördüm.
mecnunu, leylası, iskenderi, erdalı, yavuzu, dedesi, zeynebi, ardası, kaanıyla sanki yek bir vücüt olmuş bilmeden farketmeden. iste bu akşam birer birer birleştiler yeniden. yeniden bir olarak izledik hepsini. hani bir taşa dokunsan diğer hepsi yıkılır ya işte leyla ile mecnunda öyleymiş. bütün taşlar yerine gelince yine tadından yenmeyen, hem gülmekten hemde aşktan gözlerimi dolduran bir bölüm daha.
söylicek söz, tarif edicek cümle kuramıyorum ki ben sana onur abi. (bkz: Onur Ünlü)sen nasıl bir insansın ki böyle burak aksak. her seferinde 'iştee budur' diyorum ama siz her seferinde daha daha iyisini yapıyorsunuz. leyla ile mecnun benim için bir dizi diğil zaten böyle beraber yaşadığım dostlarım aklıma geldikçe mutlu olduğum mahallelim gibi.. ya yaa iyiki varsınız yaa yemin ediyom insancılım ben artık sayenizde ki.
not:yönetmen onur ünlü yazdı ya hani ben işte orda ilk çığlığımı atmıştım bile. hoşgeldin onur abi hoşgeldin, o kadan sevinçliyim ki şuanda kafama sıkabilirim o derece, seviyorum seni.
24. bölümü mükemmel ötesi olan dizi. 2. sezon başladığından beri sanki biraz ilk sezonun tadını özlemiştik ama bugün fazlasıyla tatmin olduk. tabi bunda en büyük pay sahibi isimlerden biri kuşkusuz hırsız yavuzdu. yavuz'un göründüğü ilk sahnede tuttuğum takım gol atmış gibi ayağa fırlayıp alkış tutmaya başladım. çok özlemişiz lan. onun dışında baştan sona bol kahkaha attıran sonunda da yine biraz hüzünlendiren harika bir bölümdü.
her şey iyi tamam da bu dizinin afişinde neden ismail abi yok allah aşkına?
bir sonraki bölümü nasıl ismail abi'siz düşünmek istemiyorsak, afişi de istemiyoruz kardeşim.
gönderme de gönderme diye kafayı yiyen insan dostlarımızın rahat bırakması gereken dizidir. lan allah bilir diken üstünde izliyorlar diziyi kendilerine de yazık, bize de. çünkü dizi bittikten sonra klavyesini kapan sözlüklere koşuyor.
24. bölüme gelince insanı dağıtan cinstendi gerçekten. özellikle ismail abi ve leylalı ayna sahneleri son derece sade ve basit sahneler olmasına rağmen fena sarstı. ismail abi ile vay be dedik ama sıra leyla'ya gelince tozla buz olduk. çoğumuz osbirciyiz farkındayım ama bizi bile sarsacak güzellikteydi.
24.bölümünde yine yerime çakılıp kaldığım dizi.
yavuz'u çok özlemişiz, olduğu her sahne başka bir güzeldi, hele mecnun'un beynindeki barışma anı ve sonrasında tahmini tutan mecnun'un "e mekan sahibiyim" demesi.
son bölümlerinde sanki güldürmekten çok, hüzünlendirmeyi amaçlayan dizi. o absürd senaryonun içine, olağan birkaç konu sokmaya çalışıyorlar. açıkçası bu benim hoşuma gitmiyor.
mecnunun öpecek bak diye bilme olayı galiba ilk değildi. adam aşktan anlıyor mu ne ?
onun dışında bölümün sahnesi ismail abinin aynadaki yansımanın da sadece kendi olmasıydı. güzeldi.
bir ismail abisi vardır ki aman allahım. içinde her gördüğümde hani insan gülerken kaşları değişik bi hal alır ya sanki her an ağlayacakmış gibi, heh işte beni bu hale sokan bi karakter barındıran dizi. he yani o kadarki bazen o göz dolmaları hangisinden kaynaklanıyor anlamıyorum. geçen sezon izlemediğim ve bu hataya nasıl düştüğümü bana her izleyişte yüzüme yüzüme vuran dizi lan bi kere. sayesinde iç ses olgum değişti. iç sesim artık minik bi ismail abi. her an birine ''huooop'' diye bağırıcak. o olacak en sonunda.
Fuzuli'nin Türkler'in de bir aşk hikayesi olmalı diyerek yazdığı muhteşem mesnevisidir, ki benim demin adına entry girdiğim edebiyat hocam bize bunu nasıl anlatmışsa hala gözlerim dolarak hatırlarım... kıssalarda Mecnun'un muhteşem zekasına da hayran kalırız.
dün akşamki bölümde harry potter'ın zannedersem ilk kitabındaki sihirli bir aynaya da hafif selam çaktı, hani ne olmak istiyorsan seni öyle gösteren bir ayna vardı. bak görüyon mu kendinden nefret ettim bir an ne harry potter'ı lan. yalnız söyleyeyim selam kaygısı içinde serdar ortaç'a da selam gönderirler bir gün bunlar. işte o gün büyük tepki çekerler uyandırayım.
bayram neşesi gibi bir 24. bölümle bizler karşısına çıkmış ve yine yardırmış dizidir. özellikle erdal bakkal, her mimiğiyle her repliğiyle emmy'e aday olması gerektiğini bizlere göstermiştir.
+ beyin kurşunu öğütmüş olmasın.
- sizin meslek neydi?
+ bakkalım ben. erdal bakkal.
trt dizilerinin güzel olduğunu bir kez daha gözler önüne seren dizidir. ismail abi, Erdal bakkal ve Mecnunun gölgesinde kalan bir karakter var dizide fazla gözükmesede gözlüklü çocuk her girdiği sahnede güldürmektedir.
24.bölümüyle kalitesi sınırlarımızı aşmış dizidir.
bu arada "ismail abi her zaman her yerde* ismail abisin" ve unutmadan "erdal abi insan değilsin valla*!"
çok güzel bir dizi olduğu söyleniyordu, önceden çok izlemeye çalıştım ama ilk defa bir bölümünü tam olarak izledim. her repliği ayrı güzel, oyuncuları ayrı güzel olan dizidir. behzat ç.'den sonra listeme 2. sıradan giriş yaptı.
