diğer bölümde durumu nasıl düzeltecekler, merak ettiğim dizi.
--spoiler--
bu sefer de kalkıp ''mecnun hariç herkes rüya gördü'' falan demeyin, sikerun valla. iyi alıştınız önce üzüp sonra nanik yapmaya ey senaristler.
--spoiler--
eğer o sahneden rüya diye sıyrılsalardı çok pis küfür ederdim * ama gene beklentileri karşıladılar ve 24. bölüm fragmanından anlaşıldığı üzere gene çok absürt çok farklı bir yola düştüler.
dizide eksik olan son renk tamamlandı. sonunda be osman sonant.
son bölümünde bisiklet hırsızları referansı oldukça şık duran dizi.. [çölde kutup ayısını gören mecnun bir başka şık referans]. metinler arası referanslar çok çok daha şık.
seyircinin favori karakteri olan ismail abi netliğini korumuş ve oyunun içinde yer almadığını göstermiştir. ayrıca mecnun kendini vurduğu sahnede fiziki olarak tek kelime etmese de, çekip gidişi hepiniz amk dercesine 10 numaraydı. zannedersem istanbul'a gidip dizi setini ziyaret edecem. böyle olmayacak. ismail abi iyi ki varsın, şu köhne dünyada senin kadan 10 numara insan olduğunu ben hiç farkına varmadım. mafettin beni, ağzım çekti.
--spoiler--
komik, hüzünlü ve saçma bir hikaye anlatıyoruz. bundan fazlasını beklememek lazım, eldeki bu işte. bir de rüya değil, silah boş değil evet.
--spoiler--
çok beğenerek izlemekle birlikte 23. bölümde ufak bi tutarsızlık gözüme çarptı. sonlara doğru ismail abiye bir türlü söyleyemediği gerçeği daha konunun başlarında zeynepe laaaappsss diye nasıl koydun be mecnun! hiç mi için sızlamadı. tamam diğerlerine söylemişsiniz olayı ama bu onun gibi bişi değil ki. şimdi yavuz nasıl bakacak zeynebin yüzüne? hee!! sorarım sana mecnun! olmadı be abi.
23. bölümü çok kel alaka başlayan, çok yavan ilerleyen, sonlara doğru tırmanışa geçen ve gidişata cuk diye oturan bir sahne ile bitmiştir. 22. bölümdeki leyla olayı gibi bir şey olsa da çok acayip bir şekilde sarsmıştır.
ve ismail abi, sen hepimizin en kral arkadaşısın lan. ağzım ve kulağım hemfikir.
23. bölümle alakalı olarak ismail abi nin o sahne karşısında arkasını dönüp gitmesi şu an hatırımda olan ve içimi bi hoş eden tek şeydir. halbuki bölüm sonunda ağlatalım tarzından vazgeçilmiş olsaydı iki şaka hatırlar gülerdim.
tam benim tarzım olmasına rağmen ilk defa dün akşam izlediğim dizi. malum baya eksikler kaldı ama ilk bölümden başlayıp izlemem için yetti. ayrıca bu nasıl dizi diyenler için, bu bir tür arkadaşlar. sevmiyorsanız bu dizinin saçmalığından değil sizin türe aşina olmayışınızdandır. aynı korku filmlerini sevmemek gibi anlayacağınız.
genelde bunalım geçen pazartesi günlerimizin akşamında biraz olsun tebessüm ettiren ve her bölümde keşke ismail abi gibi bir arkadaşım, abim olsun dedirten trtnin harika dizisi. sadece ismail abi için bile izlenir.
mecnunun kendine sıktığı tabanca , çekyatın altından aldığı tabanca değildi. heralde elindeki de kuru sıkı , oda kendince şaka yapıyor.
ayrıca mecnunun kazık attığı adam ve çocuklar mecnunun peinden koşarken ,bir ara sağda afiş asan 1970 lerden kalma beleiye görevlisi vardı . sonra galeyana gelip oda koşmaya başladı kalabalığın akrkasından . heralde , çöpçüler kralı filminden ayşen grudanın psikopat abilerine gönderme var burda.
