ismail abi , erdal bakkal, yaviz gibi en orijinal karakterleri bünyesinde barındıran dizi ötesi dizidir. Çok değişik . hem güldürüyor hem aglatıyor, hem duygulandırıyor. Sadece karakterlere, konuya,mahalleye, oyunculuğa bakarak bile 10 üstünden en az 9 vereceğim dizi. ( bir puanı da ilk sezonun sonunda salya sümük ağlattığı için kırıyorum) . ali atay, ahmet mümtaz taylan,cengiz bozkurt,serkan keskin. . . daha ne olsun.
umudu en saf haliyle işleyen dizi; "senin baban o gemide be ismail abi."
dosluğu en samimi şekilde anlatan dizi; "ismail abi.. sensin zaten ya. sen benim en kral arkadaşımsın."
aşkı içimize işleten dizi; "+ya ben seninle birlikte olabilmek için neler çektim ya.
-bağırma bana !
+bağırmıyorum. bağırmıyorum. seviyorum seni be köpek gibi seviyorum."
Gece gece akla gelen, bilmem kaçıncı defa yeniden başlanan her daim üzüntünün gevrettiği suratta gülümseme oluşturan, aslında komedi değil sadece bir cümlesiyle bile insanın bam teline basan, hikayenin içine giremeyen insanların bu cümlelerin popülarizm ve abartıdan dolayı yazıldığını düşündüren, hikayeyi içinde yaşayan insanlarınsa yüreğine öküz oturtan... türk dizi tarihinin mihenk taşlarından bir dizi, hikaye, hatta başlı başına leyla ile mecnun kafası diye adlandırılabilecek bir kafayı oluşturan. Komedisi(!) içine sait faik, turgut uyar, edip cansever, fuzuli ve daha nicesini katık eden. kısaca bir diziden fazla olan şeydir.
tekrar canlanmasını beklemek osmanlının tekrar dirilmesini beklemek yada ne bileyim mustafa kemalin yeniden samsuna çıkmasını beklemek kadar gerçekçilikten uzaktır.
Demeyin üzülürüm, ağlarım, söverim.
Nasıl bi şeysiniz anlayamıyorum. Adamlar dünya sıralamasında bile ilk bilmem kaça giriyorlar, siz kaldırıyorsun ve nedeni sadece özgür davranmaları, belli bir düşünceye sahip olup ona göre davranmaları. Yok arkadaş. Memlekette düşünce, fikir, belli görüş sahibi olmak yok. Olacaksan da birilerine itaat etmek zorunda kaldığın düşüncelere sahip olman gerek. Hükümete karşı olmak yok. Ya yanında olursun köle olursun. Ya karşısında özgür ama hala nasıl oluyorsa köle.
bir dizi olarak çıktı karşıma, önce dedim ki trt dizisi ne kadar güzel olabilir ki ? 3. bölümünde denk geldik kendisiyle karşı karşıya, başta güldürdü, bağımlı yaptı kendine. absürd komediye muptela etti. sonra düşündürdü. ben bu zamana kadar nelere gülüyor muşum? bir dizinin karakterleri aileden biriymiscesine sahiplenir mi? sahiplendim. güldüren o dizi bir süre sonra aşk acısını da dibine kadar yaşattı. öyle sahneler içerdi ki ''leyla öldü'' be. bunla kalır dedik kalmadı. hayatın sillelerini de vurdu yüzümüze '' o gemi bir gün gelecek !'' hala bekliyoruz gelecek ama o gemi. bir dizi daha fazla ne kadar etki yaratabilir derken tam. the leyla band çıktı ortaya. kahkaham, aşk acım, hüznüm, severek dinlediğim müzik ve bir çok şey oldu bu dizi bana. bu dizi ömür boyunca yer edecek bende ve tekrar ediyorum o gemi bir gün gelecek
