izlerken duygu karmaşasını en üst zirvede yaşatan nadide dizidir. fakat gönderme işinin abartıldığını düşünüyorum. zira gönderme yapmak o kadar da zor değil. medcezir adlı dizide bile gönderme yapılırken bunun üstün bir olay olduğunu düşünmüyorum ben.
bir diziden çok ötesidir. yok 1. sezondan sonra bozdu yok öyle yok böyle pek bilmem ama bana göre baş yapıttır. gerek oyunclukları, gerek senaryosu ile insanı güldürürken düşündürmeyi, tebessüm ederken hüzünü hatırlatabilmeyi başarmıştır. hala hiç sıkılmadan rastgele bir bölümünü açar izlerim.
bir de şöyle bir şey var. hepsi birbirinden güzel ;
hayatımda izlemekten bıkmadığım iki diziden biridir.
öyle bir dizi düşünün ki aynı bölümde ve hatta hatta aynı bölümün 10 dakikalık bir diliminde hem hüzünlenip hem neşelenebiliyorsun.
55. bölümde leyla ile mecnun kapıda sohbet ediyorlar. leyla "ben ufakken uyuklardım numaradan, beni merdivenlerden yukarı yatağıma taşırlardı" diye konuştu. böyle deyince benim de aklımda belirdi hemen çocukluğum. bizim ev müstakil. girişteki ufak salonda dümenden uyurdum annem ya da babam beni kucaklayıp merdivenlerden yukarı yatağıma taşırlardı. dümen yapmadığım vakitlerde de hissediyordum...
türkiye sınırları içerisinde çekilmiş en vasat dizi, gerek oyuncuları gerek senaryo olsun. en az işler güçler kadar güzel olan dizidir. bir pis7li değildir.
