sadece hikayede olan aşktır. Uyanın mamoşlar gerçek hayatta yoktur böyle bir şey. Adamlar anlatıyorlar filmlerde, kitaplarda, müziklerde sonra adamlar inanıyor böyle mal gibi ortada kalıyor. Ayık olun dostlar böyle çocuksu hayallere kapılıp hayatınızı mahvetmeyin bi an önce yaşamayı öğrenin.
leyla ile mecnun'un sadece senaristi değil, aynı zamanda izleyicisim. her çarşamba gecesi at gibi gülüyorum diziyi izlerken (at gibi gülmek?) bu gece her zamankinden çok ihtiyacım vardı diziye. ancak insanın hayatında bir şeyler kötüye gitmeye başlarsa, devamı da geliyor. her neyse... bu sebepten dolayı kanala yönelik eleştrilerin hepsine sonuna kadar katılıyorum bir izleyen olarak. ancak bir noktada "sezar'ın hakkını sezar'a vermek" gerekir;
bu işin çıkış noktası "aksakallı dede"dir. insan kimi zaman o kadar çaresiz kalır ki; "evlat! şimdi yapman gereken şey budur..." diyerek, akıl veren birine ihtiyaç duyar. ama bizde bu talih varken, bize yol gösteren aksakallı dede bile beceriksizin önde gideni çıkardı... bu düşünce ile başladı "leyla ile mecnun" serüveni. ve sonra o "keşke başka bir kanalda olsa" denilen kanallardan hiçbiri yüzüne bakmadı işin. başlı başına bir saçmalık olarak görüldü yazdıklarım. bir tek trt inandı, bu saçmlıktan güzel bir şeyler çıkabileceğine. neticesinde de, iyi bir ekiple beraber, çok tatlı bir şey çıktı ortaya. o nedenle "leyla ile mecnun" dizisinin yeri bu kanaldır. bu hafta olmazsa, haftaya yayınlanır. "ulan" diyemezsek, "damacana" deriz. ama bir şekilde devam ettiririz diziyi. ne zamana kadar? biz tükenene, "artık beceremiyoruz galiba" diyene kadar, yaptığımız işe gülmeyi bırakana kadar. bu süreçte kavga da edebiliriz, isyan da edebiliriz. ama çarşamba gecesi diziyi izlediğimiz zaman tüm bunları unutabiliyorsak, sorun yok demektir.
televizyonun yaptığı şey, beynimizi birer çöp tenekesi haline getirmektir sonuçta. istiyoruz ki, o çöp tenekesine geri dönüştürülebilir şeyler atalım. artık kokuşmuş çöplerden sıkılmış çocuklarız biz. muhalif olmak güzel ve gereken bir şey. ancak nankör olmak da bir o kadar çirkin. o nedenle böyle bir şeyi de açıklama gereği duydum.
piiiii... okuyunca kendimden sıkıldım allah canımı alsın. ayrıca alt tarafı dizi yapıyoruz, çok da büyütmemek lazım.
tasavvufi bir aşktır...leyla haktır mecnun ise kuldur....mecnun heryerde leylayı aramaktadır fakat bulamamaktadır....ancak ölümle leylasına kavuşmaktadır...
başbakanın seçim özel programıyla bu hafta güme gitmiş dizidir.
bu dizinin ara sıra hükümete çok güzel laflar geçirmesi sebebiyle özellikle dizinin yayın saatinde seçim özel programının yapılmış olabileceği düşünüyorum. kasti değilse günahlarını almak istemem, ama insanın aklına gelmiyor da değil hani.
sokağa çıkıyoruz seçim otobüsleri, ajansları izliyoruz seçim haberleri, sözlüğü açıyoruz seçim seçim seçim.. ulan haftada bir iki kez bu tip diziler sayesinde gülüyoruz, kafamızı dağıtıyoruz.artık ona da izin vermiyorlar. sikiyim sizide seçiminizide.
leyla - hadi lunapark a gidelim gondola binelim.
mecnun - hayatta olmaz ben hayatımda bi kere gondola bindim , kendi kafama kustum yaa.. insan kendi kafasına kusar mı valla kustum.
diyaloğundan sonra abartısız yarım saat güldüm her bölümüyle müthiş bi dizi türkiyeden çıkan sayılı komedi dizilerinden biri
sevdiği her şeyle arasında garip bir akrabalık oluşturma meyillisi bir fetişist olarak benim kardeşim kadar sevdiğim dizidir. kurmacadır biliyorum kamera ve oyunculardır biliyorum ama ben bu kurguyu seviyorum. aynı şeyi ekmek teknesi için de hissetmiştim biraz ayrılsakta beraberiz biraz da kaygısızlar için. nedendir bilinmez bana ait bir şeyler bulduğum için belki belki de gevşettiği için hayatın içinde sıkılmış tüm vidalarımı. emin değilim ama sadece komik olduğu için değil sanırım bizimle aynı umutları paylaştığı için seviyorum bu diziyi.
ya abi nasıl bir dizidir bu ya nasıl bir dizidir 10-11 saat oldu aralıksız izliyorum ya. insan hiç de sıkılmıyor valla billa. aha saat sabahın 6.23'ü kendime değil adamlara yuh diyorum böyle bir dizi çektikleri için.
behzat amirimi bile izlemiyorum artık.
leyla ile mecnun'u 6. bölümünde keşfettim ya sonra ortak bölüm falan filan derken bir mutluluk, sevinç sardı ki beni. sanki çok sevdiğim kankalarım buluşuyor ama sonrasında behzatla yollarım ayrıldı nedense. leyla ile mecnun çıtamı o kadar yukarılara taşıdıki zekası, kurgusu, oyunculuklarıyla behzat bile çıtanın altında kaldı. eski zevkini vermiyor.
izlediğim hiç birşeyden tad alamaz oldum. yerli zaten takip etmiyoruz da yabancılar bile aynı yaa..
true blood, house, bones, how ı met your mother bunlar sürekli takipçisi olduğum acayip sevdiğim dizilerdi. ama dizilerdi bak; ya şimdi, yok abi izleyemiyorum ufunet basıyo kapatıyorum.
öyle bişey yaptın ki mecnun bana; tvd başlayınca nolucak acaba onudamı izleyemicem damon nolucak yada eric nolucak hastayım ben bu adamlara dur bilemedim şimdi.*
geçen hafta yeni bölümün yayınlanmayışıyla beni deli etse de yine en sağlam dizidir.
izlemeyenler için, yeni başlayacaklar için söyleyeyim, içinde mükemmel göndermeler vardır, hatta şöyle söyleyeyim bu dizide öyle ince göndermeler vardır ki hepsini görmeniz için bir bölümü en az 2 kere izlemeniz gerekir.
şu kadar bölümünde bence yapılmış en iyi gönderme önceki bölümlerin birinde yapılmış ''ahmet kaya'' göndermesidir. çoğu izleyici bunu farketmemiş bile olabilir.
neydi o gönderme peki?
bilen bilir, ahmet kaya'nın çok ünlü bir ''başım belada'' diye şarkısı vardır.
içinde bir cümle geçer, ''tabancamı unutmuşum helada'' der.
ve senaristlerin, yönetmenin müthiş zekası ile yapılan gönderme;
bugün yayınlanacak olan bölümüyle ayrı kaldığımız 2 haftanın acısını çıkarmasını temenni ettiğim bizden bir dizi.
birçok dizi için 'bizden' sıfatı çok kullanıldı fakat bu dizi gerçekten böyle. bizzat tanık olduğum ve gerçek hayatlarında ismail abi ve mecnun gibi takılan 2 arkadaşım oldu. izlerken eğlendirmesinin yanında, eskileri de hatırlattığı için insanı mutlu ediyor.
he ayrıca kamil tipinde tanıdıklarım da oldu tabii. hem de fazlasıyla.
ulan bi salaklık yapıp diziyi bitirmesinler diye dua ediyom lan zaten almışlar 22.55 e, çok geç de değil ama milletin izleyeceği saat da değil. gider basarım öle bişey olursa bu trt yi.
"nasıl olduda dizi bu kadar tuttu " diye beni derin düşüncelere iten dizi.
ilk bölümünü izleyenlerdenim. tabi uzun süredir bununla övünüyorum sonuçta iyi zapçıyımdır anasını satayım. her neyse bu ilk bölümü izlerken mecnunun her gördügünü leyla sanmasına bayagı bir gülmüştüm ama içimden " bu dizi tutmaz aga " diyordum. hala aynı görüşteyim ve nasıl tuttu anlamadım.
olum dizi çok kaliteli müthiş ritmini hiç bozmuyor iyi de nasıl oluyorda tutuyor. bizim halkımız saçmasapan pembe dizilere bayılmıyor muydu? benim halkım mı degişti yoksa ben mi degiştim.
