ülkenin uzun yıllar geri kalmışlığının başlıca sebeplerinin başında özde değil sözde "laikler-atatürkçüler" ve kendilerine göre dizayn ettikleri sistem gelir.
adet haline gelmiş askeri müdahaleler, tekele dönüştürülmüş sermaye, "tektip" usulüne göre çalışan eğitim sistemi, birilerinin rayında ilerleyen yargı, boyalı basın ve basiretsiz siyaset alemi gibi temel unsurlar yıllar yılı memleketin üstünde ağır bir yük olarak çöreklenmiş(ti).
her unsur birbirini denetler-bağlar vaziyette sürüp gitti.
siyaset hep sınıfta kaldı; slogan siyaseti bir türlü bırakılmadı(hala devam ettirenler mevcut)
basın çanakçılıktan öteye gidemedi; tabak çanak dağıtmak en hünerli oldukları becerileriydi.
yargı vicdanları kanatma görevini üstlendi; seçilmiş başbakanların katlini tattık!
eğitim hep sınıfta kaldı; ünüversitelerin akademik seviyesi dudak uçuklatmaktayken kemale ermiş hocalarımız konfeksiyon işine girmeyi yeğlediler.
sermaye gelişimini tamamlayamadı; hep özel kaldı, para deyince hep akla aynı zatlar geldi. suyun gözesinde oturanlar ancak satışları üzerinden yaptıkları karla yetinmeyi bildiler. montaj üzerine master yaptık durduk. (bkz: yerli otomobil)
ülkede azınlık olan dinci ve cemaatçi takımının şikayetidir.
çıkıp her yerde açık açık ''ben cemaatçiyim'' diyemeyen bir topluluğun, çağdaş ortamlarda kendini ezik hissedip her şeyin ''islami''sini icat etme kepazeliğine bürünenlerin çok iş yaptığını sanma halidir.
acınacak halde, evlerde tıkılıp ayak kokusundan geberenlerin atatürkçü, aydın insanlara bok atma cesaretidir.
askeri müdehalelerde, darbelerde en çok ezilmişi işkence görmüş olan laiklik yanlısı sol kesim olmasına rağmen o darbelerin yine aynı kesim tarafından yapıldığını öne süren koyun özentisi yazar söylemidir. yazarın adnan menderes'i savunma girişimi ise ayrı bir gaflettir. amerikaya yalakalık ile koreye asker göndermiş, gereksiz olduğu halde ilk dış borcu almış, ülkede baskıcı bir rejim kurmaya girişmiş liderdir adnan menderes.
