genellikle doğu bölgesindeki kızlarda görülür,neredeyse 10 kardeştirler ve ailenin tüm yükü annesinden sonra kendisindedir. kurtulmak için doğal olarak biran önce evlenmek,koca bir aileye bakacağına tek bir adama bakmak,kendi evinde rahat etmek düşüncesindedir.
ailesinden aşırı baskı gören kızların başvurduğü yanlış yoldur. anne ve babasında bulamadıkları sevgiyi yabancı bir adamda ararlar. yani babalığı kocaya transfer ederler. bir de küçük yaşta evlenmişlerse bu daha da yoğun olarak yaşanır. ev ortamındaki kavga, gürültü huzursuzluk da erken, düşünmeden evliliği seçmelerinin nedenidir. oysa ki kendilerini daha büyük bir ateşin içine attıklarının farkında bile değillerdir.ekonomik özgürlükleri yoksa karşılarındaki kişinin adam çıkmaması durumunda ya kaderlerine boyun eğip susup oturacaklardır. ya da baba evine * geri döneceklerdir. kimse kabul etmezse ortada kalakalacaklardır.
taninmayan kisilik haklarinin gelismeye musade etmedigi bir kisiligin yapacagi olasi secimdir.nasil herkes gecmisinde ben bu hatayi yaparken aklim nerdeymis diyorsa,bu da o insanlarin hayatindaki bu evredir.yaziktir gunahtir.yuzme bilmeden okyanusa dalmaktir.
daha realleştirilmişi: (bkz: kızların ev ortamından kaçmak için üniversteye gitmesi) tabi üniversteye giden her kız ev ortamından kaçmıştır diye bir genelleme sıçmayacağım.
''yuvayı dişi kuş yapar'' deyiminin anlamını ifade eder. Kadınlar ev, eşya, dekorasyon işlerine pek meraklıdırlar. Bir kadın sırf evim olsun, eşyalarım olsun amacı ile bile evlenebilir. Bu özentiden kaynaklanan bir durumdur. Malesef doğru olan önermedir.
kadınlar kendi yapabileceklerinin farkına varmadıkça yani farkındalık kazanamadıkça erkek-kadın eşitliğinin de lafta kalmaya devam edeceği şüphesiz bir gerçek olmaya devam edecektir.
