sahip olmak farklı duygudur. ilgileri zamana göre değişir ve sizde hep korumacı tavır vardır. şimdi uzaktayım diye azıtmış kereta mezuniyetinde, hesabını soracağımı biliyor ama yine yapıyor. yerleştirmelerde bir yere yerleşse başka isteğim yok, kendini ezdirmesin böylece. bizim orası küçük yerdir, ufku daha çok açılır hem. ama akıllanmış artık, farkediliyor. hadi hayırlısı.
Önce bütün ilgiye ortak olup hayatı size zindan eder sonra nasıl yapar, hangi süreçte yapar daha anlayamadan canınız ciğeriniz oluverir. Özledim mi ne?
Yaşadığımız toplumda erkeklerin kızlara bakış açısını bildiğim için, toplumun kız çocuklarının psikolojisine etkisini bildiğim için içimin rahat olmama sebebidir.
Ayrıca üç-beş kişi gezerken sokaktaki kızlara laf atan arkadaşların olunca " demek ki benim kardeşim olsa ona da laf atacaklar" diye düşündürmüş ve zamanla hemcinslerimi en önemlisi "erkek" algısını sorgulamamı sağlamıştır.
Keşke böyle olmasaydı da hepimiz huzur içinde yaşayabilseydik. Ön yargısızca, özgürce ,kadınca ve erkekçe...
bir işime yaramayacak olan varliklar, kuçukken hepsine nerdeyse anneleri kadar baktim ama bilerek baya da mesafeli yasadim bunlarla.
hala hiç kiyamam ama zaten 3 sene sonra yokum, gorduklerinde tanimasinlar bile.
candır. her zaman okuması, okutulması, değerli olduğu hissi verilmesi gereklidir. saçma sapan insanların saçma sapan düşünceleri yüzünden kırılmaması gereklidirler. erkek kardeşten daha vefalıdırlar.
bazen bunaltır, hatta çıldırtır ama candır. 2 yıldır evin içinde ve bazen dışarıda "oni-chan" diye çağrıldığımdan dolayı kendisine daha bi tav olmaya başladım ama kıyamıyorum sıpayada. *
