aylar önce defnedilen uzun süreli ama tadı kaçmış ilişkiyi türlü taktiklerle hortlatmaya çalışan eski sevgili arar-mesaj atar dil döker başaramaz. bunalıma girer veya bunalımlı görünür taktik gereği. evde huzursuzluk çıkarır, annesi dayanamaz bu tripli-depresif havaya ve ansızın arar seni.
sen kimsin dersin bi bakarsın ki cevap gelir ''filancanın annesiyim ben oğlum'' diye...
ne alaka dersin tam da kıza ayarı vermişken piyangodan çıkan anneye...
üslup önemli, ses tonu önemli, sözcükler önemli. anneyi çözmeye başlarsın. anlarsın ki o da kızından farksız, şeytanın tecrübeli hali...
yarı saygılı, yarı otoriter havada konuşur kısa kesmeye çalışırsın.
o da avcundadır tekrar arar aman kızım iyidir yapmış bi hata diye...
annesi de eziktir artık sana karşı vefasız, kurnaz, ukula kızı gibi.
ve erkek ne kadar kararlı da olsa psikolojik saldırı başlar.
heyecandan kalbi kütürdetir, öyle heyecan ki o uykulu kafayı bile anında ayık yapar. yıllar önce taa uzakta baya uzaktaki bi kız arkadaşım yanıma gelmeye karar verir. kız annesine söyler ve bi sabah bilinmeyen bir numara arar "kim ulan bu sabahın köründe" deyip küfür ederim. neyse telefonu açtım karşıdaki sesi ilk defa duyuyorum tabi *ın annesiyim lütfen kızımı ikna et gelmemesi için der. ben yatış pozisyonundan hemen ayağa fırlamış, ceketimi iliklemiş bi şekilde zatı hazretlerinin konuşmalarını dinliyorum. her neyse kadın çok üzgündü bende kavga etme pahasına gelmemesini istedim. ama bi sor niye istedim , sırf o kadının titrek anne yüreğini daha fazla titretmemek için. bunu hiçbir zaman bilmeyeceksin *.
