sürükleyici ve rahatsız edici bir yanı olan fakat bana her şeyden bahsederken yüzeysel kalmış bir Roman olarak geldi aslında.
konu, içerik kesinlikle dikkate değer, bilinçaltı süreçleri üzerine özellikle fakat dediğim gibi oldukça yüzeysel şekilde bir çok şeyden bahsedilmiş bu sebepten bazı şeyler havada kaldı bir şeyler tam oturmadı zihnimde.
Fakat diğer orhan Pamuk kitapları gibi, psikoloji, tarih edebiyat iç içe yine her şeye rağmen okunası.
Okuduğu zaman beni hatırladığını söyleyen birinin ardından, biraz zaman geçmesine rağmen aklımda kalıp bugün aldığım kitap. Bir kitapla hatırlanmak ne kadar gurur okşayıcı anlayamazsınız. Gerçi o da anlamamıştır mk.
Bir şeylerin kitaptaki bazı hikayeler gibi iyi olmadığını düşündüren Orhan pamuk kitabıdır. Etki olarak bakacak olursam bir "kara kitap" bir "kar" ya da "kafamda bir tuhaflık" etkisi oluşmadı bende ama bence yazarının derin üslubu bu kitapta da vardı ve okumaya değerdi.
Uslubuna bir diyecegim yok fakat içerik olarak sanki kafamda bir tuhaflık i andirmiyor degil. Sanki karakterler ayniymis gibi. Sürekli dusunen vs. Yine de orhan pamuk u severim tabi.
--spoiler--
Bu kitabı okudukça seni hatırladım. Sana çok benzettim
--spoiler--
Dedi zaafım olan biri.
.
Harbi sikecem o adamın belasını. mk itin götüne sokmuş beni haberim yok.
Orhan Pamuk'un ağdalı, son derece uzun betimleme ve tanımlarından belki de ilk kez zevk aldığım roman. Kendisini okuyucuya hayal gücünü kullanacağı bir alan bırakmıyor diye eleştirirdim şimdiye değin. Halihazırda bu düşüncemden vazgeçmiş değilim fakat kitabın önemli karakterlerinden biri olan kuyucu ustasıyla ilgili gözlemleri ve tanımları gayet kıvamındaydı bu defa. Haricen daha ilk sayfalarından son sayfalarında hikayenin nasıl bağlanacağını tahmin ediyorsunuz. Dolayısıyla sürpriz bir son beklemeyin. Ayrıca iki üç sene sonra bir film yada dizi olarak karşımıza çıkarsa hiç şaşırmayacağım bir metin olduğunu da söylemeliyim. Tabi ki Pamuk alakasız yerlerde oryantalist edayla tespitler yapma hakkını bu romanında da saklı tutmuş. Herşeye rağmen okuyucuya keyif veren edebi yanı kuvvetli bir metin. Şimdiden iyi okumalar.
Bir orhan pamuk kitabıdır. Uzun zamandır okumak istediğim ancak bugün alıp okumaya başladığım kitaptır. Kitaptaki sürekli geçen "bazan" kelimesi okurken sıksada hikayesi sürükleyicidir.
Bugün aldığım,uygun vakitte başlayacağım orhan pamuk'un kitabıdır.
Ayrıca bu entry i yazarken ustte cok pis spoiler gördüm.
Bitince editleyip fikirlerimi belirtirim.
okuduğum ilk Orhan pamuk romanı. Nobel ödüllü bir Türk yazarı bu yasima kadar neden okumadim bilmiyorum ama doğrusu beklediğimi bulamadım. Orhan pamuk muhakkak ki iyi bir romancı. işin matematiğini iyi oturtmuş. dili sade. kısa cümleler ve gündelik dildeki kelimelerle yazmış. hikaye orgusu basit, akışı takip etmek kolay. sanırım benim beklentimin fazla yüksek olmasınin sebebi Nobel önyargısı. bundan sonra Orhan pamuk okur muyum bilmiyorum. şurası kesin beni yaşar kemal, kemal tahir, peyami safa, iskender pala, Yakup kadri... kadar etkilemedi.
2 günde okuyup az önce bitirdigim kitap. klasik orhan pamuk kurgu inanılmaz başarılı üslup sade ve anlaşılır, fakat hikayenin ortalarında sıkılma olasılığı çok yüksek. konu çok başarılı ve sürekli efsanelere atıfta bulunması okur açısından inanılmaz doyurucu.
--spoiler--
sonu çok trajik aga be sigaramı yaktım.
--spoiler--
orhan pamuk un az evvel bitirdiğim en son romanı. enteresandır, yukarıda okuduğum kadarıyla kitap değerli edebiyat yorumcumuz murat bardakçı tarafından fazlaca ensest bulunmuş ve ağır eleştirilmiştir.
her ne kadar yazarın en iyi kitabı olmasa da diğer kitapları gibi muhteşem kurgusu ve masalsı anlatımıyla okuyucuyu büyüleyen bir solukta okunan bir kitap olmuş. günümüz türkiye siyasetine ve toplumsal yaşamın çarpıklıklarına yazarın her zaman yaptığı gibi ufak, zarif göndermeleri bir takım zümreleri rahatsız etmiş olacak ki; fikrimce bundan nemalanmak isteyen şakşakçılar illaki olacaktır efendim. muhteşem ve yegane inşaat sektörümüz, hepimizin soluksuz okuduğu saplantılı sapkın üçüncü sayfa haberlerimiz, yollarımız, köprülerimiz, medyamız, hapisanelerimiz, rüşvetçilerimiz... en önemlisi derin oidipus kökenli aşağılık komplekslerimiz.
orhan pamuk un benim adım kırmızı kitabında da tahir ile zühre hikayesinin çokça alıntılandığı firdevsi nin ünlü şehname hayranlığı bu kitapta şehnamenin rüstem ile sührab ile sophokles in kral oidipus un günümüze uyarlanmış güzel bir hikayesi şeklinde karşımıza çıkıyor. bir önceki kitabı kafamda bir tuhaflık ta mevlut e yaptığı psikanaliz bu kitapta cem in derin bir kuyu misali içine düştüğü suçluluk duygusuyla muhteşemdir. çok başarılı, yazarın tarzını en iyi yansıtan doğu ve batı sentezli modern bir erkeğin ruhsal analizidir fikrimce. tabii bütün bunların yanında, yazarın olmazsa olmazı aşk, kırmızı saçlı kadının aşkı.
yazdığı muhteşem kitaplara o kadar muhteşem isimler veremeyen değerli romancımız orhan pamuk un son romanıdır.
129.sayfasında ne yazdığını merak ettiğim kitap. 150-200 kişilik bekleme salonunda ''kırmızı saçlı kadın'ı '' okuyan siyah saçlı bir kadın vardı. Ortamda seyredecek daha güzel bir manzara olmadığından zaman geçsin diye kırmızı saçlı kadını okuyan siyah saçlı kadını izledim. Kadın 200 kişinin gürültüsüne aldırmadan kitabın dünyasında geziniyordu. Birden gülümsedi. Neydi onu gülümseten? Ne yazıyordu o sayfada. Biraz yakınlaşıp gizliden kaçıncı sayfada olduğuna baktım. 129. Saufayı okuyordu. Elinde kırmızı saçlı kadın olan bir yazar 129.sayfanın resmini çekip atabilir mi?
Babasını öldüren Oidipus ve oğlunu öldüren Rüstem’in hikâyeleri; bu hikâyeleri dinlemeyi ve anlatmayı seven Cem’in hikâyesine karışır, hikâyeler gerçekleşir de efsane olur. Babasız ve çaresiz bir adam doğar bu yeni hikâyeden. Batı’nın ve Doğu’nun zıtlığında yoğrulmuş, arayan, bulamayan, tamamlanamayan bir adam doğar; güven, huzur, cesaret, baba, isteyen bir adam doğar. Sonra sıkılır, sıkılır ve sıkılır. sıkılınca ne mi olur? kör kuyuya düşer. bu kör kuyu, onu boğar.
