Bir keresinde annemi özleyip yanina gitmek istemistim ,kapı yarım açıktı kafami uzattim baktım tabi Küçüğüm daha neyin ne olduğunu bilmiyorum.Babamı,afedersiniz annemin üstünde görünce korkup kaçmıştım.Babam annemi öldürüyor sandım.
5 yada 6 yaşlarındayken hayatımda ilk defa televıyon görmüştüm. Babam televizyon almıştı ve ben daha önce hiç televizyon görmemiştim. Televizyon izliyorduk ızlemeyede, bu adamlar televizyonun içine nerden giriyorlar diye kafam karısıyordu. Televizyonun markası siyah beyaz natıonal dı. Ayar düğmelerinin bulunduğu bir kapak vardı ve ben nihayet bulmuştum adamların içine nerden girdiklerini. Beni anlayanın olacağını pek sanmıyorum ama yinede yazdım.
Güneş ve ayı aynı gezegen sanırdım. Gündüz adı güneş, geceyse ay oluyordu. Babalar ve anneler asla sakarlık yapıp yere düşmezler sanırdım. Şeytanı böyle şişman,turuncu şeftalimsi, huysuz mızırdayan bir varlık olarak hayal ediyordum.
Çok çalışırsam süper kahraman olabileceğimi sanırdım. Hep ninja kaplumbağa olmak istemişimdir. Tabi izlediğim çizgi film değiştikçe hedef de değişiyordu.
Domatesi direk toprağa gömünce yeni domates çıkacak sanmam. Birde bunu aileye süpriz yapmak için aylarca suladım. En son annem görmüştü durumu anlatınca baya gülmüştü.
