paranın hiçbir zaman satın almaya gücünün yetmeyeceği şeylerdir. bisikletle evin uzağına gitmek, bu benim için paha biçilemezdi. o uzaklara gitmek de çok uzak yerler değildi hani ama bir çeşit ispattı, büyüdüğümü kendime ve yaşıtlarıma ispat etmemdi nedense o zamanlar bu kadar önemsiyorduk buyumeyi ne güzel demiş ogün "büyüdük de sanki ne oldu? çocukluğu unuttuk, yalanlara boğulduk..."
paranın Satın aldığı her şey paradan Değerlidir...
öyle olmasa karşılığında para verilmez. bunun dışında;
sevgi!
Not: büyüyünce de değişmez bu durumlar...
edit: sevginin, para ile miktarını Ölçmek!
paraya Tapan insana mahsusdur.
bakkaldan aldığım şekerler, mahalleye gelen dönen salıncaklar, bisikletim...ben o yaşlarda paraya değer vermesem bile zavallı annem benim bu paradan değerli gördüğüm şeylere sahip olabilmem için paraya hep değer vermek zorundaydı.
