paranın hiçbir zaman satın almaya gücünün yetmeyeceği şeylerdir. bisikletle evin uzağına gitmek, bu benim için paha biçilemezdi. o uzaklara gitmek de çok uzak yerler değildi hani ama bir çeşit ispattı, büyüdüğümü kendime ve yaşıtlarıma ispat etmemdi nedense o zamanlar bu kadar önemsiyorduk buyumeyi ne güzel demiş ogün "büyüdük de sanki ne oldu? çocukluğu unuttuk, yalanlara boğulduk..."
ufak ortası delik bir pakette 5 tane olan şekerler vardı eskiden. şimdi bulsam 10 lira veririm bir pakete ama yok. işte onun tadı paradan ve bir çok şeyden daha değerlidir benim için. bir de leblebi tozu vardır ki onu hiç saymıyorum bile.
Oyuncaklarımızdı. Parayı da sadece dondurma, citos, çikolata için annemizden ister markete koşup mahallenin bakkalına verene kadar elimizde sıkıca tutardık düşmesin diye önemliydi kısa bir süreliğine oda.
