Nasildir anlamadim. Kucukken bi hayalim yoktu cevremdeki insanlarin ogretmenlerimin gozune girmek icin ders calisirdim inlarin onaylicagi sekilde hareket ederdim. Mutluydum nihaytinde basariliydim ve sevilen biriydim. Ama ne zaman kendi basima is yapmaya karar vermeye hayalimin pesinden(hayal falan da yok heves hepsi) gitmeye basladiysam dusmeye basladim. Kosarken yurumeye sonra emeklemeye basladim. Size tavsiyem kimsenin hayallerinin pesinden git tavsiyesine uymayin. Onlar sizin icinizi ve icinde bulundugunuz durumu bilemez. Iyi oldugunuz seyi yapin. Ben ne kadar lider olmak istediysem de benim kisiligim liderin sag kolu olmak yonunde.
Öğretmen olmak isterken fizikçi oldum. Bi baltaya sap olamadım yani. 27yaşımda kariyerimi inşa etmeye başlamış ve evlenmis olmayı planladım sonra ama başarıdan yoksun hayatımı aşağılayan, beni sevdiğini söyleyip bi tarafına takmayan bi adamın peşinde aşk diye diye divane oldum. 28yaşımı devirmek üzereyim. Her şeyin ne kadar boktan olduğunu bir kez daha bana hatırlattığın için teşekkür ederim konuyu açan yazar kardeşim.
astronot olmak istiyordum *, aşık oldum. uzay mekiği olmadan çıktım fezaya fakat dünyaya dönüşü biraz daha zor oluyor. atmosfere girerken yanıyor modül.
