küçükken gerçekten ne olmak istediğimi bilmiyordum. Herkes sorardı büyüyünce ne olmak istiyorsun ne diyeceğimi bilmiyordum. Diğer çocuklar nasıl bu kadar emin olabiliyorlardı ki? Abim hep doktor olmak istiyordu, oldu da. Ben mühendis oldum, onu da babam seçti benim için. Normalde bu kadar pasif biri değilim ama bu konuda böyle oluverdim. Şimdi sorsalar kesinlikle müzik derdim.
futbolcu olacaktım güya, o dönem babamın iş düzeni bozulmasından gidemedim klub'e mühendis oldum, futbolculuk çocukluk hayalim, mühendislik ise lise hayalimdi.
küçükken dolabımın başına geçip ablama kıyafetleri gösterip satış görevlisi olurdum, neden böyle bi oyun oynadığımı da hiç anlamadım. ilk okula başladım öğretmen olmak istedim, ortaokulda genetik mühendisi, lisede diş hekimi olmak isterken biyoloji bölümünü kazandım. istediğim meslek değildi ve tekrar girdim sınava. şimdi mühendislik okuyorum.
küçükken bir hedefim yoktu şimdiyse her şeyi olmak istiyorum . sanırım kafası karışık bir açgözlüyüm .ya da sınır kişilik bozukluğu olmasın allah muhafaza
Ayakkabı boyacısı (ortamdaki müthiş karizma, tek ıslıkla 100 kişi çağırma kapasitesi, psikopat görüntü ile boyamadan para kapma özelliği, vb...)
Ne oldum;
Bilim insanı (7 gün 24 saat kafanın işle meşgul olması, akranlar çoluk çocuk sahibi iken stabil bir iş ve gelir olmadığı için buna cesaret edememe, sürekli proje yazma zorunluluğu, deli gibi çalışıp sonuç elde edememe, öğrenciler ve çalışanlar tarafından sürekli kandırılmaya çalışılma ve bunu bertaraf etmek ile uğraşma, vb...)
O zamanlar daha 6 yaşında falanım, cocuk akli ile ne olsam diye düşündüm ve o zamanlar ekranlarda cok popüler olan dansöz gördüm her aksam tv şovlarina mutlaka bir dansöz çıkardı, hoşuma gitmişti.
Bir gün yakın arkadaşım x ile bizim evin önünde oynuyoruz,koşuyoruz. Birden durdu bana dönüp "büyüyünce ne olacaksın" dedi. O tvlerde gördüğüm dansöz geldi aklıma "dansöz" dedim. " ama onlar hep açık giyinmek zorunda,kıyafetleri çok açık" dedi. Düşündüm beş saniye falan "o zaman öğretmen olayim" dedim.
Ve eğitim fakultesindeyim,ogretmen olacağım insallah. O günden sonra kararim bir kere bile değişmedi.
Resim öğretmeni olmayı istiyodum. Yıllar geçti grafik bölümünü okudum studyo fotografçılığı yaptım ve şimdi tam düşüşlerdeyim satış danışmanlığı yapıyorum.
Edit: bi de herkese gerçekten 'vay be' diyorum herkes bişey olmuş. Kimse de fabrikada çalışan olmamış yada herhangi bir işte çalışan olmamış. Okumuş insanlarımız.
