hiç unutmadığım küçüklük anım. kandil gecesi, orhan camiinde namaz kılarken kalabalık ve yoğunluk sebebiyle,(dizimde problem var tam oturamayarak dururdum o pozisyonda) kade-i ahirede havaya fırlayıp, yanımdaki abilerin dizleri üzerine çıkmıştım. namazı bozmadık, hiç bi nemrut da bana kızıp, sövüp, somurtup, tokatlayıp beni kovmadı. yeni aldıkları güzel kalın deri ceketleri, zemini mermer olan cam kenarındaki ufak boşluğa serdiler, ayalarım üşümesin diye ve başımı okşadılar. teşekkür ederim hepsine, şefkatleri için. hernekdar farkında bile olmasalar da, 20 sene geçti üzerinden.
Bayram alisverisleri. sonra eve gelip defalarca alinan kiyafetleri deneyip sabaha kadar heyecandan uyuyamamak. Bi de babanin is donusleri kucagina ziplamak. ha daha mutlu edeni oglen dayak yedigin abini babaya sikayet edip azarlanmasini izlemek. ne haz verirdi ama.
