avuç içleri ve ayak tabanları hafif terlemişse tırmanmak daha kolaydır. kafanızın kapı kirişine dokunduğu o an kendinizi örümcek adam misali biraz önce mary jane watson'ı kurtarmış gibi büyük adam zannedersiniz kendinizi.ve o baygın bir halde omuzunuzda yatarken, gecenin karanlığında kaybolursunuz...
ve 13-14 yıl geçer, kollar bacaklar uzamıştır, tırmanmaya yetecek bir kapı yoktur.ne kadar uğraşsanız da artık o çocuksu mutluluğu, büyük bir iş başarmış insan hissini tadamayacaksınız.
edit: bu hareket evrim teorisini destekler nitelikte mi ne?
kiloluysan çok zorlar adamı 5 günde anca tırmanır zirveye kadar, ama zayıfsan birde ayakların çabucak terlemiyosa ne ala...
(bkz: çocukken yapılan çılgınlıklar)
okuyunca yüzüme kocaman bir gülümseme yerleştiren baslık. çoçukken yapmaktan en keyif aldığım yaramazlık çeşidi kapıya tırmanmaktı ben tırmanırdım boyu kısa olduğu için annem de aşağıda elinde terlik beklerdi.
