Babamızı kaybettiğimizde en büyüğümüz 19, en küçüğümüz 4 yaşında 6 kardeş kalmıştık. Bense o zaman 8 yaşındaydım. Kimse olmadı yanımızda sanki bir şey yapıcaz. Yetime kimse sevmez bunu çok iyi öğrendim. Belki zor günler geçirdik ama bugün çok şükür güçlü bir aile olarak dimdik ayaktayız.
buyume hiziniz diger tum cocuklardan daha farklidir artik. bu acinin bir tarifi yoktur. ne kaybettigini bilmezsin. rotasini kaybetmis gemi gibi yalpalarsin.
