yurdunu gerçek manada seven insan tipidir. bu yurdu işgale gelmiş olan ''gavurların'' dilleri bebelere öğretilirken sesini çıkartmayan, bunu modernitenin bir gereği, gelişmişliğin basamağı gören ve kültürel emperyalizme ruhunu teslim etmiş olanların kendisiyle aynı devlet kimliğine sahip kişilerin ana dilini konuşanlara hakaret ettiğini görünce bu mu lan vatanseverlik sorusu soruluyor. vatanseverlik sadece kendisi gibi düşünen, kendi ırkından, kendi inancından olanları koruyup kollamak mıdır? asıl vatanseverlik kendi ülkesindeki insanları sevmektir. ben vatanseverim deyip daha sonra askerliği şırnak çıktığı zaman götü tutuşan ''vatanseverler'' sözde vatansever olabilrler ancak. asıl onurlu bir vatansever olmak memleketin dört bir yanındaki insanları sevmekle olur. gerçek bir birliktelikli gelecek için birbirimizin değerlerine ve sahip olunan birikimlere mutlak suretle saygı duyarak oluşabilir.
zevk meselesidir.
isteyen hindu dilini de öğrenebilir.
önemli olan halk otobüslerinde hayvan gibi bağırarak, milletin anlamayacağı bir dilde konuşmamaktır.
ülkemizde yaşayan azınlıkların dilini öğrenmek gibi bir arzuyu yada "içimde ukte kaldı lan" kısmını anlayabilirim. kurs yada biraz gayretlede pek ala öğrenilebilir zaten. benim gözümde işi vicdan azabına dökmek biraz abartılı kaçmıştır hepsi bu.
Türkiye cumhuriyetinin vatandaşı olup türkçe bilmeyen kürtleri gördükten sonra ve hallerinden de anlaşılacağı üzere hiç biri de vicdanın 'v'sini görmememle birlikte sen kürtçe bilmiyorsun diye niye vicdan azabı duyuyorsun, bu ülkenin resmi dili kürtçe değil türkçedir dediğim yazarın serzenişidir. Vicdan azabı duyması gereken birileri varsa onlarda uzun zamandır bu ülkede yaşayıp ülkemizin resmi dilini bilmeyenlerdir.
(bkz: vicdan mı ne vicdanı vicdan ne arar lan kürtlerde)
