yapıştırıcılarda, betonlarda vs. olan 'kuruma' olayı da budur aslında.
jel halindeki yapıştırıcı ya da dolgu malzemesini yüzeye uyguladıktan sonra malzemeyi havayla temas etmesi ve malzemesine göre değişen bazı kimyasal süreçlerden geçmesi için rahat bırakırız, ve akabinde belli bir kürlenme süresinin ardından malzememiz istediğimiz yapıya ulaşır.
silikon yapıştırıcın var diyelim, uygulayacağın yüzeyi güzeeelce temizliyorsun, silikonunu sıkıyorsun, ardından yapıştırılacak ne varsa artık üzerine oturtup bir kenara koyuyorsun. kürlenme olayı bitene kadar da bir kenara oturup izliyorsun.
tabii kürlenmeyi tetiklemek için yapılan işlem de malzemesine göre değişir. mesela beton elde etmek için çimentoyu suyla buluşturmak gerekirken, yapıştırıcıların büyük kısmını sadece havaya maruz bırakmak yeterli olur.
eğer söz konusu malzeme seni çok bekletiyorsa ne yapabilirsin? üzerine ışın göndererek bir aktivasyon enerjisi sağlayabilirsin mesela. dişçiler amalgam dolguyu yaptıktan sonra böyle uzaylı teknolojisi gibi bir alet alıp dişine mavi bir ışık tutarlar hani, bildin mi? hah işte o da tam bu amaca hizmet eder, eğer o ışını yemezse söz konusu malzeme saatlerce kurumaz.
bahsettiğim ışın da elbette ki güzel gözüksün diye mavi değil, malzemenin en çok emebildiği neyse onu sıkacaksın (ha belki de daha az performans istiyorlardır da azıcık güzel olsun diye maviş maviş sıkıyorlardır, bilemedim). ki bu da akma dayanımı, ısıl geçirgenlik gibi bir madde özelliği olup grafikleri falan vardır böyle.
sözün özü arkadaşlar, uhunun kapağını açık bırakmayın.
